Het grote Rin Tin Tin avontuur – Finding Rin Tin Tin (2007)

Regie: Danny Lerner | 90 minuten | familie | Acteurs: Ben Cross, Tyler Jensen, Todd Jensen, Velizar Binev, Robert Blush, Ryan Spike Dauner, Gregory Gudgeon, William Hope, Ivan Rankov, Wesley Stiller, Teodor Tsolov, Michal Yannai, Nederlandse en Vlaamse stemmencast: Joep Sertons, Sander Foppele, Frans van Deursen, Jelle Cleymans, Christophe Haddad

Een van de bekendste niet-menselijke acteurs uit de filmgeschiedenis is ongetwijfeld de Duitse herder Rin Tin Tin. De hond werd in de Eerste Wereldoorlog samen met zijn moeder en zijn broertjes en zusjes in Frankrijk gevonden door een Amerikaans legerbataljon. Rin Tin Tin en zijn zusje Nannette kwamen uiteindelijk terecht bij korporaal Lee Duncan die de dieren (met de hulp van een Duitse krijgsgevangene die gespecialiseerd was in het africhten van herdershonden) besloot te trainen en het herdersduo na afloop van de oorlog meenam naar de Verenigde Staten. Nannette overleed al vrij snel na aankomst op Amerikaanse bodem, maar Rin Tin Tin groeide in de jaren twintig van de twintigste eeuw uit tot een ware ster in het naoorlogse Amerikaanse filmwereldje. De herdershond zou uiteindelijk zijn opwachting maken in een kleine dertig films alvorens in 1932 te overlijden. Filmvolgers beweerden dan ook dat Rin Tin Tin degene was die de noodlijdende filmmaatschappij Warner Brothers in het tijdperk van de stomme film voor een naderend faillissement behoedde.

‘Finding Rin Tin Tin’ schetst de eerste jaren van het leven van de legendarische herdershond en legt met name de nadruk op de hechte band tussen baas en hond die in dit geval onmiskenbaar aanwezig is. Ondanks het feit dat deze film deels is gebaseerd op ware feitelijke gebeurtenissen, hebben we zeker niet te maken met een biografische film in de klassieke betekenis van het woord. ‘Finding Rin Tin Tin’ is vooral een familiefilm die dingt naar de gunsten van de wat jongere kijker. Zaken als een diepgravend verhaal, subliem acteerwerk of al te veel inhoud hoef je als kijker dan ook niet te verwachten. Het hoge tempo, de herkenbare karakters, de klunzige en op de lachspieren werkende slechteriken en de mooie boodschap over vriendschap tussen mens en dier die de film uitdraagt, maken deze prent toch wel tot een luchtig en lichtvoetig werkje dat best wel een paar aardige en genietbare momenten kent. Het cartooneske karakter, in combinatie met de bij vlagen iets te zoete toonzetting, van de film zal voor volwassen kijkers soms iets te veel van het goede zijn, maar voor de wat jongere jeugd biedt deze rolprent waarschijnlijk voldoende vermaak om anderhalf uur onderuitgezakt voor de televisie te blijven zitten.

Frank Heinen