His Private Secretary (1933)
Regie: Phil Whitman | 60 minuten | komedie, romantiek | Acteurs: Evalyn Knapp, John Wayne, Reginald Barlow, Alec B. Francis, Arthur Hoyt, Natalie Kingston, Patrick Cunning, Al St. John, Hugh Kidder, Mickey Rentschler
John Wayne is een filmlegende. Hij is voor altijd verbonden aan één type personage dat hij vaak in zijn carrière vertolkte. Net zoals Charlie Chaplin synoniem is met “The Tramp” (de vagebond), de goedige alleman met bolhoed en wandelstok, Bruce Lee voor altijd een kungfu-specialist is, die het opneemt voor de underdog, zo blijft John Wayne – bijgenaamd “Duke” (naar zijn hond) – altijd bekend bij het grote publiek als de charismatische, stoere cowboy uit klassieke westerns als ‘The Searchers’, ‘Rio Bravo’, en ‘Stagecoach’. Maar hij speelde niet alleen cowboys in westerns. In het begin van zijn carrière speelde hij zelfs de hoofdrol in een heuse romantische komedie, genaamd ‘His Private Secretary’. De film is geenszins hoogstaand te noemen, maar hij heeft een vlot tempo, luchtige toon, en amusante acteerprestaties. Daarbij blijft het alleraardigst om Wayne in dit type rol te zien.
‘His Private Secretary’ is zeer voorspelbaar en heeft personages die in hun karakter of gedrag nauwelijks overtuigen als echte mensen, maar toch is het erg vermakelijk om te zien hoe Wayne en zijn tegenspeelster Evalyn Knapp er echt nog wat van proberen te maken. Ze hebben het duidelijk naar hun zin en ondanks de gekunsteldheid van het script is er een leuke wisselwerking tussen het tweetal.
Hoewel de film meer spontaniteit had kunnen gebruiken, is het eindresultaat verre van dramatisch te noemen. Sterker nog, met wat meer aandacht voor een goed, vloeiend lopend verhaal en meer driedimensionale personages, had de film niet misstaan naast klassieke genrewerkjes als ‘It Happened One Night’ en ‘Roman Holiday’. In de huidige vorm is ‘His Private Secretary’ gewoon middelmatig. Het loopt allemaal net wat te makkelijk, of juist te klungelig. Overgangen gaan over het algemeen wat abrupt: Zo is Wayne’s playboypersonage Dick wel erg snel bereid om zijn oude levensstijl vaarwel te zeggen wanneer hij Knapps Gloria ontmoet, en omgekeerd gaan Gloria’s gevoelens wel erg snel van warm naar koud, naar warm, naar koud… en weer naar warm. Daarnaast is het jongetje dat Dick moet “helpen” om Gloria een lekke band te bezorgen – waardoor ze bij Dicks garage langs moet komen – wel erg sullig door in Gloria’s bijzijn de hiervoor gebruikte spijkers aan Dick terug te geven. En Dicks vader is ongeloofwaardig resoluut in zijn onmiddellijke afwijzing van Gloria wanneer Dick over haar vertelt, en is hij wel erg liefdevol en sympathiek jegens Gloria die incognito voor haar schoonvader komt werken.
Maar deze doorzichtigheid van het script die regelmatig waarneembaar is in de film, neemt ook juist wat van de weerstand weg. Het is bijna schattig om getuige te zijn van de machinaties van deze film, die qua verhaal amusant en sympathiek genoeg is om de kijker te kunnen vermaken. Verder maken de ontwapenende glimlach van Knapp en het charmante voorkomen van Wayne gewoonweg een hoop goed.
Bart Rietvink