I Am (2010)

Regie: John Ward | 85 minuten | drama | Acteurs: Kate Bishop, Tomas Boykin, Christinna Chauncey, Courtney Duckworth, Gary Edward, Greg Fisk, Josie Gammell, Stefan Hajek, Jay Hindle, Amy Holland, Ace Marrero, Laura McHenry, Rosalie Autumn Miller, Marijana Pecijarevska, Clay Randal, Erin Stegeman, John Ward, Todd Zeile

In de Verenigde Staten is er een gigantische markt voor christelijk georiënteerde populaire cultuur. Boeken, muziek en films ‘met een boodschap’ vliegen over de toonbank. Soms is de christelijke strekking dusdanig subtiel in het geheel verwerkt dat het niet eens opvalt, in andere gevallen is er geen twijfel mogelijk over de bedoelingen van de makers. In het geval van de film ‘I Am’ (2010) van regisseur en scenarioschrijver John Ward ligt de boodschap er zo duimendik bovenop dat het niet leuk meer is. Dat de film ook in andere opzichten ernstig tekortschiet maakt het er voor de neutrale filmkijker niet beter op. Ward past de vaak gebruikte mozaïekstructuur toe om zijn moderne bewerking van de Tien Geboden aan de man te brengen. Een wirwar aan personages die problemen uit hun verleden niet goed verwerkt hebben of worstelen met moeilijke levensvragen of grote beslissingen, passeren de revue in het snelle, hippe Los Angeles. Een 39-jarige vrouw (Christinna Chauncey) heeft te horen gekregen dat ze ernstig ziek is en niet lang meer te leven heeft en speelt met de gedachte om zichzelf te laten invriezen. Haar broer (Jay Hindle) ziet dat niet zitten, omdat hij pas recht heeft op het geld van hun overleden vader als zijn zus voor haar veertigste dood is. En wie zich laat invriezen, is niet officieel dood.

Vervolgens worden talloze andere personages aan het publiek voorgesteld: een ambitieuze politicus (Ward zelf) die aanpapt met een jonge journaliste (Amy Holland) die een groot geheim met zich meedraagt, de vader (oud-sportman Todd Zeile, tevens producent van de film) van een veelbelovende jonge muzikant die recentelijk bij een auto-ongeluk om het leven is gekomen, een politieman (Stefan Hajek) die wraak wil nemen op de arts die tekort is geschoten in de behandeling van zijn ernstig zieke zus. Het is niet makkelijk om al deze personages uit elkaar te houden. Ward springt bovendien van de hak op de tak en bakent de losse verhaallijnen niet duidelijk af, waardoor het helemaal lastig is om te volgen wanneer welke verhaallijn ophoudt en een nieuwe begint. Rode draad in het geheel is een mysterieuze donkere man (Tomas Boykin), die elk personage van wijze raad voorziet en uiteindelijk de sleutel heeft waarmee alle problemen opgelost kunnen worden. Inderdaad, deze man is De Verlosser in hoogsteigen persoon, of anders een afgevaardigde van ‘daarboven’. Hij stelt zich op naast de mensen, niet boven hen, als een vriend en vertrouweling. Aanvankelijk heb je niet eens door welke bedoeling Ward met dit personage heeft, maar naarmate hij vaker opduikt, des te onrealistischer het allemaal wordt.

Er is weinig dat vóór ‘I Am’ spreekt. Het script is rommelig en de personages zijn – zonder uitzondering – onsympathiek, waarschijnlijk mede doordat ze nauwelijks uitgewerkt zijn. Om hun sores kun je je nauwelijks bekommeren. Get over it, zou je tegen ze willen zeggen. Gezien de haast lachwekkend eenvoudige manier waarop een en ander uiteindelijk opgelost wordt, word je alleen maar in die gedachte gesterkt. Geen van de acteurs weet boven de middelmaat uit te steken, sterker nog, sommige schmieren er op tenenkrommende wijze op los. Ook in technisch opzicht schort er nogal wat aan ‘I Am’. Vooral het onnatuurlijke lichtgebruik is bijzonder storend: elke scène is een bad van overheersend rood, blauw of goud licht gedompeld en dat kijkt niet prettig. Althans, niet in deze setting. Als klap op de vuurpijl worden we een moralistische boodschap door de strot geduwd waar de meeste neutrale kijkers helemaal niet op zitten te wachten, met Boykin als een soort poor man’s version van Morgan Freeman. Alsof een of ander Amerikaanse kerkgenootschap de film met flink wat geld gesponsord heeft. John Ward heeft ongetwijfeld met de beste bedoelingen getracht een film te maken over de Tien Geboden. Maar juist doordat hij zijn boodschap zo moddervet over zijn toch al rammelende werkstukje heen heeft gesmeerd, werkt ‘I Am’ alleen maar averechts.

Patricia Smagge