I Saw the Devil-Akmareul boatda (2010)
Regie: Jee-woon Kim | 137 minuten | drama, horror, thriller, misdaad | Acteurs: Byung-hun Lee, Min-sik Choi, Gook-hwan Jeon, Ho-jin Jeon, San-ha Oh, Yoon-seo Kim
Je hebt snoeiharde films en je hebt ‘I Saw The Devil’. Deze lompe horrorthriller laat je na afloop verdoofd en verward achter. Hoe kan zo’n nare film toch zo mooi en indrukwekkend zijn? Het extreme geweld wordt nergens verheerlijkt en ook de held van dit verhaal is niet zuiver op de graat. Als je denkt dat het niet erger kan, gooit deze thriller er nog een schepje bovenop. Zeker niet bestemd voor mensen met een zwakke maag en een gevoelige inborst.
‘I Saw The Devil’ draait om geheim agent Soo-Hyun (Lee Byung-hun). Als hij ontdekt dat zijn verloofde op gruwelijke wijze is vermoord, vraagt hij twee weken vrij. Erg weinig tijd voor rouwverwerking menen zijn superieuren, maar de agent houdt voet bij stuk. Twee weken is genoeg. Wat zijn collega’s niet weten is dat Soo-Hyun allerminst bezig is met het verwerken van zijn verdriet. De man doet er alles aan om de moordenaar van zijn geliefde op te sporen en te ‘berechten’. Onderzoek wijst in de richting van ene Kyung-chul (Choi ‘Oldboy’ Min-sik). Deze man is echter een levensgevaarlijke psychopaat. Er ontstaat een dodelijk kat-en-muisspel tussen de twee. De moordenaar blijkt gevaarlijker dan gedacht.
Wat opvalt, is dat de Koreaanse filmindustrie zich niet inhoudt. Het getoonde geweld is extremer dan je gewend bent en ook typische helden zijn net wat vuiler dan gebruikelijker. Het motief van Soo-Hyun is begrijpelijk, maar de manier waarop hij gerechtigheid zoekt niet. De held is minstens zo sadistisch als de schurk en de grenslijn tussen menselijk en monsterlijk vervaagd steeds meer. Ondanks de gruwelijke transformatie blijven de daden van de (anti)held enigszins inleefbaar, omdat de verandering geloofwaardig wordt neergezet. Byung-hun (in het Westen vooral bekend als Storm Shadow uit ‘G.I. Joe’) speelt erg ingetogen en laat de geestelijke teloorgang van zijn personage via lichaamstaal zien. De man trekt zich steeds verder terug en beseft dat hij een monster moet worden om een monster te vangen.
Min-sik, ook al zo intens in ‘Oldboy’, zet de psychopaat op weergaloze wijze neer. Er straalt altijd dreiging van hem uit, hij is onvoorspelbaar en sociaal onbeholpen. De schurk is onvoorstelbaar wreed zonder in een karikaturale freak te veranderen. Bij vlagen komt hij enigszins charmant over wanneer hij zijn slachtoffers probeert in te palmen. De stemmingswisselingen komen onverwacht. De intensiteit waarmee Min-sik speelt is bewonderenswaardig. Hij is erg diep gegaan.
Het knappe van deze film, die qua ranzigheid te vergelijken is met de latere ‘Saw’ delen, is dat deze nooit naar exploitatie riekt. De film draait om de personages en niet om het bloedvergieten. Dit is een inkijkje in de meest donkere krochten van de menselijke ziel. Inktzwart, beklemmend en indringend. Dit is psychologische horror die drijft op sterke vertolkingen, een sterke soundtrack en een ijzersterk plot. Fans van films als ‘The Chaser’ en ‘Oldboy’ moeten deze film gaan zien. Dit is een instant klassieker.
Frank v.d. Ven