Il grande sogno (2009)

Regie: Michele Placido | 101 minuten | drama | Acteurs: Riccardo Scamarcio, Jasmine Trinca, Luca Argentero, Massimo Popolizio, Alessandra Acciai, Laura Morante, Silvio Orlando, Brenno Placido, Marco Iermanò, Federica Vincenti, Dajana Roncione, Pasquale Cassalia, Michele Placido, Tatti Sanguineti, Carlo Zanotti

Het zal wel geen toeval zijn. In het tijdperk Berlusconi produceert Italië een hausse aan politieke films. Films over politieke personen (‘Il divo’, ‘Vincere’, ‘Il caimano’) films over opmerkelijke politieke gebeurtenissen (‘Buongiorno, Notte’) films over jongeren die gewild of ongewild betrokken raken bij politieke onrust (‘La meglio gioventù). En dan zijn er nog de films die niet direct over politiek gaan, maar er wel indirect mee te maken hebben (‘La siciliana ribelle’, ‘Gomorra’).

In ‘Il grande sogno’ beleven we de rumoerige jaren 60 door de ogen van twee jongeren, een politieagent die eigenlijk acteur wil worden en een politiek bewuste studente uit een gegoede familie. Net als in de rest van de westerse wereld eisen linkse jongeren de terugtrekking van Amerika uit Vietnam en meer inspraak aan de universiteit. Tussen de bedrijven wordt de vrije liefde ontdekt, wat weer voor andere problemen zorgt.

Het resulteert allemaal niet in grootse cinema. De plot van ‘Il grande sogno’ kent weinig afwisseling en veel clichés. Steeds weer schreeuwende studenten, steeds weer terugschreeuwende agenten, aanval, terugtrekking en weer aanval. Om het gebrek aan verhalende variatie te compenseren krijgen we een paar geforceerde scènes voor de kiezen. Een ontmaagding in een collegezaal terwijl de politie de universiteit bestormt, een liefdevolle vrijpartij (dit keer in bed) die wordt onderbroken door een boodschapper met een onheilsbericht. Op het eind vliegt de plot vreselijk uit de bocht, met climaxen die je nooit raken, omdat het personages betreft die nauwelijks zijn uitgewerkt.

Tegenover de matige plot en de weinig spannende regie staat het acteren van de geweldige Jasmine Trinca. Zelfs van een bleek personage als de studente Laura weet ze iets memorabels te maken. Daarnaast heeft de film iets zinnigs te zeggen over idealen en dromen. Terwijl maatschappelijke dromen verloren gaan in een hopeloze strijd, blijven individuele dromen bereikbaar. Dat deze semiautobiografische film zo eigenlijk een klopje is op de eigen schouder van acteur/regisseur Michele Placido zal misschien niet de bedoeling zijn geweest. Maar toeval is het ook niet.

Henny Wouters

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 14 juli 2011
DVD-release: 11 oktober 2011