Inch’Allah (2012)

Regie: Anaïs Barbeau-Lavalette | 101 minuten | drama | Acteurs: Evelyne Brochu, Sabrina Ouazani, Sivan Levy, Yousef ‘Joe’ Sweid, Hammoudeh Alkarmi, Zorah Benali, Carlo Brandt, Marie-Thérèse Fortin, Ahmad Massad, Yoav Donat, James Garson Chick

De conflicten in het Midden-Oosten zijn een hot thema in de Canadese filmindustrie, ‘Inch’Allah’ is hier het meest recente voorbeeld van. Op het eerste gezicht lijken de overeenkomsten met het veelgeprezen ‘Incendies’ zeer groot, de vergelijking is hierdoor onvermijdelijk. Anaïs Barbeau-Lavalette weet zich moeilijk van de bagage die deze vergelijking met zich mee brengt te onttrekken, ondanks deze bagage wordt in ‘Inch’Allah’ het conflict om de Gazastrook op een indrukwekkende, hartverscheurende en verrassend humane manier weergegeven.

De Canadese Chloé (Evelyne Brochu) is naar het conflictgebied in de Gazastrook afgereisd om als verloskundige te helpen in een kliniek aan de Palestijnse kant van de scheidsmuur. Doordat ze zelf aan de Israëlische kant van de muur woont wordt het schrijnende contrast dat bestaat tussen de leefomstandigheden van mensen aan de verschillende kanten van de muur zijn geboren duidelijk. Dit contrast laat Chloé niet onbewogen, het totale onbegrip over hoe mensen elkaar zo veel pijn en verdriet kunnen aandoen is duidelijk van haar gezicht af te lezen. De tegenstellingen tussen de Israëlische kant van de muur en de Palestijnse kant van de muur worden op een sprekende manier gepresenteerd. Het wordt niet alleen duidelijk dat het aan de ene kant van het beton welvarender en veiliger is; ook de culturele verschillen komen naar voren. Het is juist deze weergave van het verschil in de onderlinge omgang en het leven naar verschillende normen en waarden die ‘Inch’Allah’ zo interessant maken.

Op het moment dat Chloé bevriend raakt met één van haar patiënten Rand (Sabrina Ouazani) komt ze steeds meer in contact met het leven aan de Palestijnse zijde van de muur. Het meemaken van een aantal tragische gebeurtenissen dwingen haar steeds meer om een keuze voor een kant te maken in het conflict. De verwarring die deze druk met zich mee brengt weet Brochu op een overtuigende wijze neer te zetten. Het verlies van grip op jezelf en de situatie is voor veel acteurs een aanmoediging tot over-dramatisering, Brochu laat echter met haar subtiele spel zien dat dit helemaal niet nodig is.

‘Inch’Allah’ heeft een beetje lang nodig om los te komen, maar als het verhaal eenmaal duidelijk vorm heeft gekregen wordt op aangrijpende wijze de banaliteit van het conflict om de Gazastrook weergegeven. Het is hiermee een mooi vervolg in het rijtje Canadese films met een Noord-Afrikaans tintje.

Robin Zwaan

Waardering: 3

Bioscooprelease: 28 maart 2013