Io sono Li (2011)

Regie: Andrea Segre | 92 minuten | drama | Acteurs: Tao Zhao, Rade Serbedzija, Marco Paolini, Roberto Citran, Giuseppe Battiston, Giordano Bacci, Spartaco Mainardi, Zhong Cheng, Wang Yuan, Amleto Voltolina, Andrea Pennacchi, Guo Qiang Xu, Sara Perini, Federico Hu, Hi Zhijian, Ni Jamin

‘Io sono Li’. Ik ben Li. Alleenstaande moeder, Chinese, immigrante. In een naaiatelier werkt Shun Li tot ze haar schuld (de kosten van een werkvergunning en de reis van China naar Italië) heeft afgelost aan de organisatie, een soort Chinese maffia, die haar naar Italië bracht. Het enige doel in haar leven is haar zoontje, die nog in China bij haar vader woont. Als haar baas haar oplegt die dag dertig overhemden te naaien, doet ze er tien extra, in de hoop dat ze haar achtjarige kind sneller in de armen kan sluiten. Shun Li wordt niet per se slecht behandeld, maar er wordt door de triade ook niet duidelijk gezegd hoeveel schuld ze nog heeft en wanneer haar geluksmoment daar is.

Op een dag wordt haar meegedeeld dat ze een nieuwe baan krijgt in een café in Chioggia, in het noorden van Italië, in de provincie Venetië. Chioggia is een belangrijke vissersplaats, omgeven door water. De lokale bevolking is goed op de hoogte van het reilen en zeilen van elkaars leven en Shun Li’s komst wordt met de nodige argwaan bekeken. De jonge vrouw spreekt nauwelijks een woord Italiaans, maar bijt zich desondanks vastberaden vast in haar nieuwe functie, wat onder andere inhoudt dat ze actief achter openstaande schulden bij de vaste cafégangers aan gaat.

De bijna gepensioneerde, oorspronkelijk uit Joegoslavië afkomstige, visser Bepi woont al dertig jaar in het Italiaanse kustplaatsje, maar als puntje bij paaltje komt wordt hij nog steeds als buitenstaander gezien door zijn collega’s. Wellicht dat dat de eerste aanzet is voor de vriendschap die tussen hem en Shun Li ontstaat. De twee hebben na een enkel gesprek al een band, ondanks het leeftijds- en het cultuurverschil. Van lust of passie is geen sprake, maar de dorpsbewoners denken er al snel van alles bij. Bepi wordt de poëet genoemd, omdat hij grappige eenvoudige rijmpjes bedenkt (in eerste instantie ten koste van Shun Li, hoewel het echt nooit gemeen is). Shun Li houdt van poëzie, wat zich uit in haar liefde voor de vader van de Chineze poëzie, Qu Yuan, wiens verjaardag op traditionele wijze elk jaar wordt herdacht. De twee beloven elkaar samen de feestdag door te brengen, maar de vriendschap komt op losse schroeven te staan als Shun Li’s bazen zich er mee gaan bemoeien.

De grootste troef van het melancholische ‘Io sono Li’ (internationaal bekend als ‘Shun Li and the Poet’) zijn de acteurs. De Kroatische Rade Serbedzija is een sympathieke verschijning, een ultiem vaderfiguur, die ondanks zijn eenzaamheid oog heeft voor zijn medemens. Tao Zhao, vooral bekend van de films van Jia Zhangke (‘Unknown Pleasures’, ‘The World’, ’24 City’), zet op fantastische wijze een gevoelige vrouw neer, die keihard voor zichzelf kan zijn, maar in wiens oogopslag meer verdriet zit dan je voor mogelijk houdt. Andrea Segre – die voorheen enkele documentaires maakte – schildert met trefzekere hand een portret van een verboden vriendschap, dat geen kijker onberoerd zal laten. Een tweede pluspunt is de setting: Chioggia is als Venetië zonder de nadelen (tourisme) en dat levert prachtige plaatjes op. De bijna continue aanwezige miezer en mist versterkt de onheilspellende dreiging in het script. De wijze waarop de onderontwikkelde dorpsbewoners geportretteerd worden had iets subtieler gemogen, maar de boodschap dat vooroordelen nog altijd een soort van oerkracht kunnen vormen in de hedendaagse maatschappij komt daardoor wel over. ‘Io sono Li’ is een mooie, bedaard geschoten film met een overweldigende sfeer.

Monica Meijer

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 18 juli 2013
DVD-release: 7 november 2013