It’s Me Now-Teraz ja (2005)

Regie: Anna Jadowska | 85 minuten | drama | Acteurs: Agnieszak Warchulska, Maciej Marczewski, Hanna Piaseczna, Lech Dyblik, Elzbieta Gruca, Sylwester Jakimow, Andrzej Konopka, Pawel Królikowski, Izabela Kuna, Grzegorz Ruda, Wojciech Solarz, Grzegorz Stosz, Ewa Szykulska

In ‘It’s Me Now’ komen veel mensen langs: niet alleen de mooie, verwarde Hanka en haar bedroefde vriend Pawel, maar een heel scala aan mensen die stuk voor stuk wel een kruis hebben te dragen, zo lijkt het: een ‘nerd’ die Hanka probeert te versieren, Hanka’s zus die een alleenstaande moeder is, een wanhopige vrouw die zich vastklampt aan een gladjanus die haar schoffeert, een man die zijn vrouw pardoes uit de auto zet terwijl ze op vakantie gaan… Het is maar een greep uit de personen die langskomen op Hanka’s doelloze pad.

Hanka is haar vriend Pawel ontvlucht. Waarom wordt eigenlijk niet duidelijk gemaakt. Zo nu en dan zien we Pawel die ontredderd en radeloos zoekt naar Hanka, en langzaam wordt ook wel duidelijk dat de relatie misschien al op sterven na dood was, maar veel achtergrondinformatie wordt er niet gegeven. En dat is ook niet nodig, want Hanka is misschien wel meer het ‘vervoersmiddel’ die ons in deze film van de ene persoon naar de andere brengt, dan de hoofdpersoon pur sang. ‘It’s Me Now’ draait wel degelijk om Hanka, en gaandeweg krijg je ook een beeld van wie ze is, maar de bijrollen worden net zo interessant gevonden als de hoofdrol.

Hoe kort de andere personages misschien ook maar een rol spelen in deze film, en hoe klein hun bijrol ook is, zonder uitzondering wordt al meteen duidelijk gemaakt dat ook die persoon een karakter is met een geheel eigen geschiedenis. Het zou bijna kunnen leiden tot een serie vervolgfilms waarin elk van die personen de hoofdrol krijgt toebedeeld en waarin Hanka op haar beurt en bijrol vervult.

Die insteek maakt van ‘It’s Me Now’ een film die steeds blijft boeien, ook al gebeurt er niet echt veel. De dingen die gebeuren zijn ‘kleine’ gebeurtenissen: de een probeert Hanka te versieren, de ander ziet haar als een gesprekspartner, en de derde weet net zomin als Hanka zelf wat ie wil…

Het enige continuüm is Hanka en haar reis naar nergens. Het gaat ook helemaal niet om haar vlucht van Pawel: veel meer gaat het om de onrust, onmacht en vooral het ongemak dat zij ervaart in haar leven, net als al die andere voorbijgangers. Voortdurend bestaat het leven uit momenten die je weer ontglippen voor je het weet, zo lijkt de centrale boodschap. Het geeft ‘It’s Me Now’ een trieste ondertoon: iedereen raakt langzaam maar zeker enigszins verknipt in het leven.

Tegelijkertijd wordt deze conclusie vrij nuchter getoond. ‘It’s Me Now’ is een verre van sentimentele film. Hanka is, ondanks haar verwarring, geen meelijwekkend figuur: ze maakt steeds zelf weer keuzes om verder te gaan, en om uiteindelijk weer een desillusie rijker te zijn…

De titel van de film lijkt dan ook niet zozeer op Hanka te slaan, maar misschien wel eerder op de kijker zelf: je kijkt wel naar een film over iemand anders, maar hoe anders is je eigen leven eigenlijk? Misschien dat je niet zomaar wegloopt van je geliefde, maar de ongrijpbaarheid en de onkenbaarheid van ‘de ander’ is voor iedereen uiteindelijk een gegeven. Zijn al onze ontmoetingen met anderen niet ’toevallige’ ontmoetingen met voorbijgangers? Dat is wat jezelf bent, en wat de ander is.

Een nuchtere en tegelijkertijd ontnuchterende boodschap, die door de ingetogen regie en wijze van acteren mooi wordt verkondigd in ‘It’s Me Now’.

Daniël Brandsema