Jagdhunde (2007)

Regie: Ann Kristin Reyels | 86 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Constantin von Jascheroff, Josef Hader, Luise Berndt, Sven Lehmann, Judith Engel, Ulrike Krumbiegel, Marek Harloff, Heiko Pinkowski

Er zullen maar weinig arthouseliefhebbers een vreugdedansje maken na het lezen van de plot van ‘Jagdhunde’. Hoeveel films zijn er intussen niet gemaakt over stedelingen die verzeild raken in een gesloten dorpsgemeenschap, waar ze het ware leven, de ware liefde en hun ware zelf leren kennen? Soms zijn die films nog wel te genieten (‘Masjävlar’), veel vaker leiden ze tot irritatie en kromme tenen (‘Så som i himmelen’). Die irritatie zit hem deels in de uitbeelding van de dorpeling als half excentrieke onnozelaar, half edele wilde, deels in het sentimenteel geloof in de goedheid van de mens.

Gelukkig doet ‘Jagdhunde’ niet mee aan de verheerlijking van dorp en dorpsbewoners. De dorpsbewoners die we hier zien doen er het meestal het zwijgen toe. Meestal uit desinteresse, soms uit noodzaak. De thema’s van ‘Jagdhunde’ zijn dan ook veel aardser: familiebanden, eenzaamheid en falende menselijke communicatie. Hoewel die thema’s overtuigend en met de nodige humor worden uitgewerkt, ontbreekt het ‘Jagdhunde’ aan een originele invalshoek. Scheiden doet pijn, familiebanden zijn breekbaar, communicatie werkt het best als iedereen er het zwijgen toe doet en vertrouwt op zijn menselijkheid. Allemaal waarheden, maar deze zijn we al zo vaak tegengekomen.

Gelukkig komt ‘Jagdhunde’ op andere gebieden veel origineler uit de hoek. Debuterend regisseuse Ann Kristin Reyels laat zien een goed oog te hebben voor detail. Het zijn de onverwachte nuances – een scheldpartij in gebarentaal, het hulpeloze villen van een konijn, een doofstomme die niet schrikt van een afgaand geweer – die de film en de personages geloofwaardig en herkenbaar maken. Daarbij worden die personages prima vertolkt, met een uitblinkende Luise Berndt als de eigenzinnige Marie.

Ook visueel is de film een aanrader. Terwijl de besneeuwde landschappen en pittoreske gebouwtjes van zichzelf al het aanzien waard zijn, doet de manier waarop ze hier worden vastgelegd daar nog een schep bovenop. Reyels laat zien een goed gevoel te hebben voor kleur en compositie, al neigen de beelden een enkele keer naar mooifilmerij.

Zo is ‘Jagdhunde’ vooral voer voor estheten, hoewel ook liefhebbers van ingetogen drama aan hun trekken komen. En wie behoefte heeft aan een alternatieve kerstfilm, hoeft met ‘Jagdhunde’ ook niet verder te zoeken. Prima debuut kortom.

Henny Wouters

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 4 december 2008