Je suis un no man’s land (2010)
Regie: Thierry Jousse | 92 minuten | komedie | Acteurs: Philippe Katerine, Julie Depardieu, Aurore Clément, Jackie Berroyer, Judith Chemla, Jean-Michel Portal, Christian Waldner, Jacques Fornier, Philippe Coulon, Philippe Patols , Juliette Alonzo, Victor Perrenin
Naar welke stijl regisseur Thierry Jousse precies zoekt, is onduidelijk, maar ‘Je suis une no man’s land’ slaat de plank flink mis. Een absurde komedie of vervreemdende variant op ‘Groundhog Day’; het is niet te zeggen. Het gegeven van de film is interessant genoeg – oude rockster komt in zijn geboortestreek terecht en kan daar maar niet uit ontsnappen – maar de uitwerking verzandt in totale chaos.
Philippe Katerine heeft veel te weinig charisma, zeggingskracht en acteervermogen om de film te dragen. Het scenario zit te ingewikkeld in elkaar – nadat twee schrijfteams zich eraan hebben gewaagd scoort het nog steeds geen voldoende – maar zonder een hoofdpersoon die het waard is om anderhalf uur naar te kijken, blijft er van een film sowieso weinig over. Er zijn talloze andere zwakke punten te noemen, maar Katerine is een haast hopeloos dieptepunt. Het is te hopen dat ‘Je suis une no man’s land’ het finale onomstotelijke bewijs levert dat zangers – hoe populair, eigenzinnig of vreemd ze ook mogen zijn – niet kunnen acteren. Het feit dat Katerine er niet eens in slaagt zijn karakter van zanger enige geloofwaardigheid mee te geven moet genoeg zeggen: zangers zijn geen acteurs. De enkele uitzonderingen op deze regel (Tom Waits, Frank Sinatra) bevestigen hem slechts des te meer.
Zoals gezegd is Katerine niet het enige minpunt aan de film. Omdat ook het camerawerk van Olivier Chambron en de vreselijke muziek van Pierre Bondu en Katerine zelf zeer onder de maat is – evenals het acteren van een groot deel van de overige cast – is het twijfelachtig hoe Jousse mensen ooit zo ver heeft kunnen krijgen in zijn film te spelen en investeren. Zijn eigen bijdrage laat namelijk ook flink te wensen over. Wat er namelijk overblijft is het soort film dat je hoopt nooit te zien: zo ontstellend slecht, dat er nauwelijks naar te kijken valt.
Luuk Imhann