Junior Bonner (1972)

Regie: Sam Peckinpah | 100 minuten | drama, komedie, western | Acteurs: Steve McQueen, Robert Preston, Ida Lupino, Ben Johnson, Joe Don Baker, Barbara Leigh, Mary Murphy, Bill McKinney, Dub Taylor, Sandra Deel, Don ‘Red’ Barry, Charles D. Gray, Matthew Peckinpah, Sundown Spencer, Rita Garrison, Roxanne Knight, Sandra Pew, William E. Pierce, P.K. Strong, Toby Sargent, Bonnie Clausing, Francesca Jarvis, George Weintraub, June Simpson, Wayne McLaren, Rod Hart, Johnnie Mullens, Sam Peckinpah, Casey Tibbs

Regisseur Sam Peckinpah had genoeg van alle kritieken op het geweld in zijn films. Hij zou geen karakterschets kunnen maken zonder dat de hoofdpersoon in een explosie van geweld zou uitbarsten. Vlak voor ‘Junior Bonner’ kwam ‘Straw Dogs’ uit. Deze film werd door de stijve Britten zo grof gevonden, dat deze ruim dertig jaar werd verboden. Hij moet dit hebben zien aankomen, want ‘Junior Bonner’ is alles behalve gewelddadig (op een kleine barfight na, die meer als komisch tussendoortje wordt gebracht) . Met deze film moet Peckinpah meer hebben gehad dan alle voorgangers, omdat hij zelf beweerde enorm liberaal te zijn en geweld op grote schaal te verafschuwen.

Alle acteurs lijken zich te vermaken met hun rol. Vooral Robert Preston als Ace die als zestigjarige nog steeds achter vrouwen van rond de twintig aan gaat. De pret straalt van hem af en dat maakt zijn enkele rotstreken vergeeflijk. Steve McQueen weet zich eerst geen houding te geven, maar komt zo halverwege goed in zijn rol als de rustige good guy, die als Taoïst leeft: wees blij met je vak en wees er goed in. In zijn eerdere rollen was een constante spanning nodig, waarbij in ‘Junior Bonner’ juist het tegenovergestelde van hem gevraagd werd.

Joe Don Baker als broer Curly Bonner kan als bad guy worden gezien, die door zijn streven naar vooruitgang juist het oude westen dat Junior met volle overgave omarmt. Curly kan zijn vader en broer maar niet begrijpen en dat weet Baker goed neer te zetten. Omdat karakterfilms als ‘Junior Bonner’ vooral draaien om emoties en gesprekken, wordt er veel gevraagd van de hoofdrolspelers, maar zij weten zich prima te redden. Dit valt helaas niet te zeggen van de figuranten met enkele teksten. Gelukkig gaat het om enkele momenten en zijn deze niet genoeg om de film naar beneden te halen.

‘Junior Bonner’ is een ode aan het oude westen in het Amerika van de jaren zeventig. Een liefdevolle weergave van rodeo’s en patriottisme. Omdat de hele film een gevoel van ‘geniet van het leven’ afgeeft, heeft dat ook effect op de kijker. Zoals ‘S.F.W.’ later op moderne wijze een laconieke gemoedstoestand weergeeft, is ‘Junior Bonner’ een film die je achterlaat met een glimlach op je gezicht.

Roland Torenbeek

Waardering: 4

Bioscooprelease: 26 april 1973