Kicks (2007)

Regie: Albert ter Heerdt | 110 minuten | drama, komedie, misdaad | Acteurs: Mimoun Oaissa, Maryam Hassouni, Marcel Musters, Hadewych Minis, Mimoun Ouled Radi, Roeland Fernhout, Mohammed Chaara, Eva Duijvestein, Iliass Ojja, Jack Wouterse, Chantal Janzen, Ilias Addab

De vergelijking met de Amerikaanse Oscarwinnaar van 2006 ‘Crash’ is snel gemaakt. De hedendaagse multiculturele samenleving, met alle problemen van dien, weergegeven door middel van verschillende verhaallijnen; verschillende mensen die op een of andere manier met elkaar te maken krijgen. De verveelde blanke vrouw is aanwezig, net als de vermeend racistische politieagent. Verschillende ingrediënten van ‘Crash’ lijken dus zo overgenomen te zijn. Toch is ‘Kicks’ heel anders, Hollandser; luchtiger ook. Het is meer een kruising tussen ‘Crash’, ‘Shouf Shouf Habibi’ en de SIRE-reclame over het korte lontje dat we in hedendaags Nederland hebben.

Een film over het hedendaagse, multiculturele Nederland (of liever gezegd Amsterdam, want verder dan de hoofdstad zijn we nog niet gekomen). Wie anders dan de voltallige cast van ‘Shouf Shouf Habibi’ kan hierin meespelen? Hoewel het nu net lijkt of dit onze enige ‘allochtone’ acteurs en actrices zijn, blijft deze groep een lust voor het oog om naar te kijken. Het lukt ze stuk voor stuk om een geloofwaardig personage neer te zetten. Mohammed Chaara speelt eens niet de mooie jongen, de versierder en houdt zijn hoofd goed boven water in deze wat serieuzere rol. Mimoun Oaissa is ook erg goed op dreef, net als Maryam Hassouni. Mimoun Ouled Radi wijkt niet erg af van zijn bekende karakter in ‘Shouf Shouf’, maar is nou eenmaal erg sympathiek als kort-door-de-bocht grappenmaker met hart van goud. In ‘Kicks’ is hier nog de briljante vondst aan toegevoegd om Ouled Radi vol overgave het Amsterdamse levenslied te laten vertolken. Ook de originele verhaallijn van de twee filmmakers Wout en Vic, bij wie het plan een geëngageerde film over twee asielzoeksters te maken finaal in de soep loopt, is erg onderhoudend. Dit soort details maakt de film enerzijds sympathiek en origineel, maar ook luchtiger, soms zelfs een tikkeltje onwaarschijnlijk.

Tijdens de begincredits wordt ons echter wel verteld dat alle gebeurtenissen in deze film gebaseerd zijn op waargebeurde feiten. In hoeverre de zaken zich werkelijk zo hebben afgespeeld is natuurlijk niet het belangrijkst; het gaat om het soort dingen die heden ten dage in Nederland (kunnen) gebeuren. Ter Heerdt wilde doorgaan op het genre van de multiculti-komedie, maar besloot uiteindelijk voor een drama te kiezen. Weliswaar met her en der een komische noot (vooral van Mimoun Ouled Radi), maar voorop staat de sociale en serieuze kant van de film.  Ook de ‘autochtone’ vertegenwoordiging is goed gecast, in tegenstelling tot de eerdere film van Ter Heerdt. Waar bijvoorbeeld Bridget Maasland en Tanja Jess de plank behoorlijk missloegen, is Hadewych Minis erg overtuigend als naïeve, maar goedbedoelde Nederlandse Kim, die nu toch wel eens ‘een echte allochtoon wil ontmoeten’. Ook Eva Duijvestein zet een mooie rol neer van een jonge vrouw die haar geluk niet meer kan vinden in haar thuissituatie noch in haar werk in een opvanghuis. Zo voegt iedere acteur of actrice echt iets toe aan het verhaal. Alleen Chantal Janzen zegt de hele film geen woord: wellicht een bewuste keuze.

Erg subtiel is het allemaal niet, maar de dingen lijken wel te kloppen; er is duidelijk oog geweest voor detail. Ook de irritante figuren uit de Nederlandse samenleving hebben een plek gekregen, met als stuitend voorbeeld de twee heren van de rijksrecherche. Er zijn zeker mindere aspecten te vinden in ‘Kicks’, of elementen die we al vaak gezien hebben, maar deze film is zeker een stap in de goeie richting, waarin we onszelf misschien wat serieuzer durven te nemen op filmgebied en wel wat relativerender mogen zijn in het maatschappelijke leven.  En de titel? Ook dat is typisch Nederlands: een Engelse naam voor een oer-Hollands product…

Ruby Sanders

Waardering: 4

Bioscooprelease: 1 maart 2007