Km. 0 – Kilometer Zero (2000)

Regie: Yolanda García Serrano, Juan Luis Iborra | 108 minuten | drama, komedie, romantiek | Acteurs: Concha Velasco, Georges Corraface, Silke, Carlos Fuentes, Mercè Pons, Alberto San Juan, Elisa Matilla, Armando del Río, Miquel García, Jesús Cabrero, Víctor Ullate Jr., Cora Tiedra, Roberto Álamo, Tristán Ulloa, Roberto Álvarez, Rosario Santesmases, José Bernal, José Salcedo, Ana Pascual, Claudio Sierra, Joaquín Oristrell, Juan Luis Iborra, Carmen Balagué, María Eugenia Mur, Carlos Blanes, Silvia Gil, Gonzalo Garralda, José Mellado, Julia Altares, Urbano Blanes, Pedro Garay 

Het blijft een kunst op zich om een film te maken waarin de levens van een groot aantal personages op inventieve wijze met elkaar verbonden zijn. Alejandro Gonzalez Iñarittu bewees met ‘Babel’ (2006) ermee uit de voeten te kunnen en ook Paul Thomas Andersons ‘Magnolia’ (1999) behoort tot dezelfde categorie. De ongekroonde koning van de zogenaamde mozaïekfilm is echter Robert Altman. Zijn meesterwerk ‘Short Cuts'(1993) is hét grote voorbeeld van films die een verscheidenheid van losse personages koppelt aan de grillen van een losse narratieve structuur, tegen de achtergrond van een broeierige metropool. In ‘Short Cuts’ was dat Los Angeles, net als in ‘Magnolia’. Maar ook Europese steden lenen zich voor een dergelijke film. ‘Km. 0’ (internationale titel ‘Kilometer Zero’) uit 2000 is een lofdicht op de Spaanse hoofdstad Madrid en zijn vele kleurrijke personages.

Km. 0, in Madrids Puerta del Sol, is zowel het hart van de stad als van het land en vormt het uitgangspunt van waaruit de Spaanse snelwegen vertrekken. De plek doet tevens dienst als meeting point. Op een van de heetste dagen van het jaar besluit een aantal Madrilenen, onafhankelijk van elkaar, om af te spreken met iemand die ze nooit eerder hebben gezien. De wereldvreemde Pedro (Carlos Fuentes), aspirant filmmaker, heeft afgesproken met Silvia (Merce Pons), de heetgebakerde vriendin van zijn zus die op haar 35e nog altijd op haar doorbraak als actrice wacht. Zij gooit zich echter met opzet voor de auto van regisseur Gerardo (George Corraface), terwijl Pedro Tatiana (Elisa Matilla), een hoer met een minderwaardigheidscomplex, tegen het lijf loopt en met haar meegaat (in de veronderstelling dat zij Silvia is). Tatiana zou eigenlijk een date hebben met Sergio (Alberto San Juan), een nerveuze kantoorpik die zijn maagdelijkheid wilde kwijtraken vlak voor hij in het huwelijk treedt. Hij belandt uiteindelijk in een kroeg met Maximo (Armando del Rey), een homoseksuele bon-vivant wiens internetdate te laat kwam opdagen.

De betreffende jongen, danser Bruno (Victor Ullate Jr.), gaat er vandoor met de wanhopig romantische homo Benjamin (Miquel Garcia). Hij is op zijn beurt weer de kamergenoot van de macho gigolo Miguel (Jesus Cabrero), de enige die wél daadwerkelijk degene ontmoet met wie hij had afgesproken, namelijk de verveelde, steenrijke vijftiger Marga (Concha Velasco), die er echter – nét iets te laat – achterkomt dat ze niet alleen het bed maar wellicht een verleden deelt met Miguel. En dan is er nog Mario (Tristan Ulloa), die in de bar werkt waar Maximo en Sergio zich bezatten en die op het punt staat tegen zijn zin in het huwelijk te treden met Amor (Silke), een chaotische vrouw die gefixeerd is op trouwen. Het is echter haar zusje Roma (Cora Tiedra) die écht van hem houdt. In ‘Km. 0’ wordt nog maar weer eens benadrukt dat het leven van toevalligheden samenhangt. Wat als je op dat moment niet daar maar op een andere plek was geweest. Had je dan de liefde van je leven nooit ontmoet? De personages in deze film ondervinden het aan den lijve.

Er kan tegenwoordig geen Spaanse romantische film of tragikomedie uitkomen of de vergelijking met Pedro Almodóvar wordt gemaakt. Eigenlijk is die vergelijking niet eerlijk, want een regisseur moet wel van heel goede huize komen wil hij die vergelijking winnen. ‘Km. 0’, geschreven en geregisseerd door Juan Luis Iborra en Yolanda García Serrano, moet het absoluut afleggen tegen een willekeurige prent van Almodóvar. Maar dat wil niet zeggen dat deze film het kijken niet waard is. Integendeel. Op innemende wijze geeft ‘Km. 0′ namelijk een kijkje in de levens van veertien totaal verschillende personages die allemaal op de een of andere manier iets met elkaar te maken hebben. Er wordt op die typisch Spaanse, veelal schaamteloos directe manier over liefde en seks gesproken en de karakters zijn – hoewel niet extreem goed uitgediept – innemend genoeg om je te laten meeslepen in hun perikelen. Uiteraard zijn niet alle verhaaltjes even overtuigend en krijgt – zoals gebruikelijk in mozaïekfilms – geen enkele verhaallijn genoeg tijd om zich volledig te ontwikkelen, maar dankzij het prima acteerwerk van de meeste acteurs blijf je toch de volledige 108 minuten geboeid kijken.

Het sterkste acteerwerk komt van veterane Concha Velasco, die aan één blik genoeg heeft om haar hele levensverhaal aan de kijker over te brengen. Petje af ook voor Alberto San Juan, die de seksueel gefrustreerde en hypernerveuze Sergio overtuigend neerzet, zonder van hem een vervelend personage te maken. Ook Elisa Matilla is geloofwaardig als het hoertje dat door haar toevallige ontmoeting met een wereldvreemde knul van 21 wat meer gevoel van eigenwaarde terugkrijgt. Minder sterk zijn Silke als de door het huwelijk geobsedeerde Amor. Zij wordt tijdens het shoppen (voor een trouwjurk uiteraard!) maar liefst driemaal beroofd. Dat zou grappig moeten zijn, maar lijkt in werkelijkheid meer op slapstick en dat past niet bij de rest van de film. Ook Merce Pons’ plotselinge uitbarsting in zang en dans voelt misplaatst aan. In een film als deze is veel mogelijk, maar ergens moet je de grens trekken en die wordt door de regisseurs dus een paar maal overschreden. Het camerawerk is warm en kleurrijk. De jazzy score overheerst soms jammer genoeg iets teveel.

‘Km. 0’ delft duidelijk het onderspit tegen vermaarde mozaïekfilms als ‘Short Cuts’ en ‘Magnolia’ en ook het niveau van de Spaanse topregisseur is te hoog gegrepen. Maar het is eigenlijk niet eerlijk om deze film met anderen te vergelijken. Op zichzelf biedt ‘Km. 0’ namelijk een leuke kijkervaring. Want dankzij het overwegend goede acteerwerk, de warme regie en het heel behoorlijk script valt er genoeg te beleven!

Patricia Smagge