L’année des méduses (1984)
Regie: Christopher Frank | 110 minuten | drama, thriller, romantiek | Acteurs: Bernard Giraudeau, Valérie Kaprisky, Caroline Cellier, Jacques Perrin, Béatrice Agenin, Barbara,, Nielsen, David Jalil, Philippe Lemaire, Pierre Vaneck, Jean-Paul Dubarry, Betty Assenza, Serge Gaubardy, Charlotte Kady, Gill Matt, Antoine Nikola, Jean-Claude Pancrazi, Emmanuelle Seigner, Hedwige Thabuis
Zwoele zomerplaatjes in een film die verder geregeerd wordt door blote borsten. En of nu alleen dat laatste de naam van ‘broeierige thriller’ eer aan doet is maar de vraag. Neemt niet weg dat Valérie Kaprisky met haar schone verschijning wel degelijk een sensuele sluier over de film werpt. Maar helaas neigt het geheel al snel naar seksuele krampachtigheid en is het resultaat weinig subtiel en opwindend. In ‘L’année des méduses’ (het jaar van de kwallen) is het de verhaallijn die zich tussen al het bloot door ontvouwd, in plaats van andersom.
Tieneridool Valérie Kaprisky maakt zich in deze film het karakter van Chris eigen; een zestienjarige Franse Lolita die op ziekelijke wijze oudere mannen voor haar probeert te laten vallen. Kaprisky stelt het gevaarlijk uitdagende van jonge vrouwen op kille wijze ten toon. De koele maar bijna duivelse aantrekkingskracht die Kaprisky in het karakter legt, maakt Chris tot een acteerprestatie die respect verdient. Een jaar eerder, in 1983, was Kaprisky samen met Richard Gere te zien in de film ‘Breathless’.
Verleiding en aantrekkingskracht, daar draait het om in ‘L’année des méduses’. En wie zich mee laat voeren in het spanningsveld van ‘weerstand bieden aan’, ervaart wellicht thrillerachtige invloeden in een resulterend spel van vrouwelijk machtsmisbruik en manipulatie. Echter, een gelaagd thrillerscenario met onverwachte wendingen blijft uit. Daarentegen lijkt schrijver en regisseur Christopher Frank de kijker te willen bedienen met impressies van verleidelijke situaties en settings. ‘De geest is gewillig, maar het vlees is zwak’ is daarbij misschien wel de achterliggende boodschap.
En verleiding gaat verder dan tussen man en vrouw. Want ook de blauwe zee, de cocktails en de beroemde stranden van het Zuid-Franse St. Tropez heeft Christopher Frank aantrekkelijk in beeld gebracht. Een tijdelijke ontsnapping dus naar zonnige vakantieoorden. Ontnuchterend is de haast irritante synthesizermuziek, een uitvinding van de jaren tachtig die natuurlijk even breed uitgeprobeerd moest worden. ‘L’année des méduses’ kent lange, soms wat poëtische conversaties tussen mensen. En omdat echte spanning zich niet openbaart is in deze film meer sprake van een psychologisch drama dan van een ijzingwekkende thriller.
Tel eens de seconden waarop de vrouwelijke hoofdfiguren met bedekt bovenlichaam in beeld zijn. Het zullen er weinig zijn… Het zegt iets over de krampachtigheid waarmee naaktheid in deze film is verweven. Een statement van de filmmaker? De kijker zal zeker even weg mijmeren bij de mooie mensen, stranden en vakantieoorden. Maar een blijvende herinnering zal de film niet bewerkstelligen.
Tjeerd Kooistra