La baie des anges (1963)
Regie: Jacques Demy | 90 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Jeanne Moreau, Claude Mann, Paul Guers, Henri Nassiet, André Certes, Nicole Chollet, Georges Alban, Conchita Parodi, Jacques Moreau, André Canter, Jean-Pierre Lorrai
‘La baie des anges’ is esthetisch gezien een genot en heeft een aantrekkelijke sfeer en een intrigerende vertolking van de Franse ster Jeanne Moreau. Deze aandachtspunten houden de film boven water, want helaas is de centrale relatie – mede door het spel van acteur Claude Mann – wat tam en wordt er niet bijzonder veel gedaan met de thematiek van de film. Wat overblijft is een semi-intellectuele, nouvelle vague-achtige film, die wel boeit maar helaas niet roert.
Claude Mann, die het centrale personage Jean speelt, zou het meest belangrijke figuur van de film moeten zijn, en in het begin van de film lijkt het er inderdaad op dat hij een interessante ontwikkeling zal ondergaan en dat de kijker met en door hem getuige zal zijn van de prikkelende wereld van het gokken, high society en persoonlijke dilemma’s. Hij begint als een onschuldige “everyman”, die eigenlijk niets van gokken moet weten, maar op aandringen van zijn vriend, het maar een keertje probeert. Wanneer hij flink wint, lijkt hij er toch klaar voor te zijn om zijn haren los te gooien en het avontuur op te zoeken. Zijn vader weigert hem onderdak te geven zolang hij zich in deze verderfelijke wereld begeeft, dus de gok is – letterlijk en figuurlijk – groot en hij heeft veel te verliezen. Prima materiaal voor een dramatisch filmverhaal, dus.
Jammer genoeg is zijn persoonlijke reis eigenlijk helemaal niet zo spannend. Op misschien een enkele misstap na, blijft hij toch altijd de braverik van het begin van de film. Hij betaalt zijn appartement in Nice netjes vooraf, stopt meestal op tijd, en laat wat geld achter op zijn kamer achter voor het geval hij alles in het casino verliest en in de verleiding komt zijn levensonderhoud op het spel te zetten. Als hij vervolgens ook weinig emotie laat zien en hij ook in zijn “relatie” met Jackie niet heel consistent of uitgesproken is, dient de kijker zijn aandacht toch echt ergens anders op te vestigen om van het verhaal te kunnen genieten.
Gelukkig is daar Jeanne Moreau, die als Jackie een frisse wind is in het, ondanks zijn uitstapje naar Nice, onopmerkelijke leven van Jean. Jackie is sensueel, naïef, mysterieus, quasi-glamoureus en grillig. Ze is moeilijk te peilen en is afwisselend neerslachtig en kinderlijk opgewekt. Haar nonchalant ogende gedrag en half-dromerige blik maken het onmogelijk om je ogen van haar af te wenden. Het is niet moeilijk te begrijpen dat Jean door haar gefascineerd is en probeert haar pantser te doorbreken. Hij wil haar echt leren kennen en mogelijk iets met haar opbouwen. Maar Jackie blijft steeds net genoeg op afstand zodat Jean nooit precies weet wat hij aan haar heeft. Toch is hij al blij met de spreekwoordelijke vinger die ze hem geeft en voelt zich vereerd om zich in haar aanwezigheid te bevinden.
Deze tentatieve relatie tussen Jean en Jackie houdt de film interessant, maar omdat ze zich op gezette tijden allebei koeltjes en zelfs vijandig gedragen, om vervolgens weer naar elkaar toe te trekken, kan er zich nooit een band vormen met de kijker. Wat dan nog overblijft is de prachtige zwart-wit fotografie – van Jeanne Moreau in haar modieuze jurkjes en mantelpakjes, en de Franse badplaats – en de sfeer van het snelle leventje van het gokken, playboys, en het bruisende nachtleven. Deze sfeerzetting, het uiterlijk, en Jeanne Moreau maken van ‘La baie des anges’ toch een boeiend uitstapje.
Bart Rietvink