La conquête (2011)

Regie: Xavier Durringer | 105 minuten | biografie | Acteurs: Hippolyte Girardot, Grégory Fitoussi, Denis Podalydès, Florence Pernel, Bernard Le Coq, Samuel Labarthe, Pierre Cassignard, Saïda Jawad, Michèle Moretti, Dominique Besnehard, Gérard Chaillou, Mathias Mlekuz, Michel Bompoil, Nicolas Moreau, Bruno López

Het is 6 mei 2007, de dag van de presidentsverkiezingen in Frankrijk. We zien Nicolas Sarkozy alleen op een kamer zitten, hij kijkt naar de TV, speelt met zijn trouwring, schakelt langs alle kanalen en hoort de voorspellingen over de uitslag. Die zeggen dat hij gaat triomferen. Voortdurend tracht hij telefonisch contact te krijgen met zijn (toenmalige) echtgenote Cecilia die hem juist die dag ontvlucht en kort daarna in de steek zal laten.

Daarna ontvouwt zich het verhaal van de vijf voorafgaande jaren, waarbij de ontwikkelingen voortdurend in tijd heen en weer schakelen. We volgen de machtsstrijd tussen politieke mastodonten (meer dinosaurussen in de ogen van Sarkozy) die heeft plaatsgevonden.

De film ‘La conquête’ schotelt de kijker bijna een drama van Shakespeariaanse proporties voor. Jacques Chirac is president en de vraag is of hij zich herkiesbaar zal stellen, dan wel wie hem zal durven uitdagen. Enkele kopstukken uit de partij overwegen zich kandidaat te stellen, maar Chirac uitdagen is meer dan een waagstuk. De sluwe vos manipuleert als president van Frankrijk iedereen en kan door slinkse politieke manoeuvres mensen ‘kalt stellen’, omhoog promoveren en tegelijk uitschakelen.

Dominique Villepin en Nicolas Sarkozy gaan het gevecht aan en een politieke strijd tussen hen ontbrandt waarbij alles is toegestaan. Ook Chirac laat zich niet onbetuigd en speelt zijn eigen verdeel-en-heers-spelletje op magistrale wijze. De kracht van Sarkozy wordt voortdurend onderschat, hij voelt de nieuwe tijdgeest perfect aan en weet met verrassende uitspraken zelfs kiezers uit het andere kamp te paaien. De machtsstrijd wordt een complete oorlog, tegenstanders maken elkaar over en weer zwart met valse beschuldigingen (de juridische processen lopen nog steeds). Dat Sarkozy de verkiezingen won is inmiddels geschiedenis, maar de weg er naar toe is subliem uitgewerkt in het filmverhaal…..

Geweldig om te zien is het gekonkel achter de schermen, het samenspannen van mensen die niet elkaars vrienden zijn, maar elkaar vinden onder het motto ‘de vijand van mijn vijand is mijn vriend’. Dat iedereen daarbij toch weer zijn eigen agenda hanteert, zal uiteraard niemand verbazen. Het eigenbelang staat immers voortdurend voorop.

Sarkozy werkt voortdurend aan zijn imago, grossiert in lekker klinkende oneliners die het goed doen bij het publiek en weet als geen ander voortdurend met prikkelende uitspraken de aandacht op zich te vestigen. Hij verslaat zijn tegenstanders vooral door hen steeds een stap voor te zijn en blijkt een mediamanipulator bij uitstek. ‘Politiek is een stom vak, dat door slimme mensen wordt uitgeoefend’.

Naast de politieke strijd voert Sarkozy ook een echtelijke strijd met zijn (toenmalige) echtgenote Cecilia (Florence Pernel) die tevens een belangrijke adviseur was binnen zijn team. Zij zag als geen ander zijn ambities en streven naar macht en de weg die hij uitstippelde. De druk van zijn bekendheid drukte zwaar op haar.

Hoewel de film politiek als onderwerp heeft is het geen politieke film geworden. Verwacht geen schokkende onthullingen, ‘La conquête’ is geen sociaal drama of met politieke boodschappen en agenda’s getoonzet verhaal. Vooral de vertolking door Bernard Le Coq als Chirac is magnifiek, de gelijkenis is griezelig sterk, zijn maniertjes en gebaartjes perfect. Ook het spel van Denis Podalydes als Sarkozy is meer dan levensecht. Zijn postuur (‘Frankrijk wordt een dwergstaat’, zegt Villepin cynisch), stemmingswisselingen, loopje en handgebaren overtuigen bijzonder.

Laat u vooral meenemen in het interessante kijkje achter de schermen. Zie hoe smerig het spel gespeeld wordt en welke vuile trucs (over en weer) worden uitgehaald. Geniet hoe ook de pers zich laat gebruiken (en misbruiken). Voor Sarkozy was alles ondergeschikt aan het bereiken van zijn doel, het presidentschap werd verkregen. Zijn vrouw Cecilia kon het niet langer aanzien en trok haar conclusies.

‘La Conquête’ is prachtig ironisch en soms heerlijk cynisch. Tegelijk is de film informatief, lichtvoetig, onderhoudend én vermakelijk. Een humoristisch ‘koningsdrama’, absoluut een bezoek waard, ook als politiek u niet interesseert of zelfs verafschuwt.

Rob Veerman

Waardering: 4

Bioscooprelease: 14 juli 2011
DVD-release: 25 oktober 2011