La fiancée de Dracula (2002)
Regie: Jean Rollin | 90 minuten | horror | Acteurs: Jacques Orth, Thomas Smith, Sandrine Thoquet, Magalie Madison, Céline Mauge, Marie-Laurence, Danièle Servais-Orth, Denis Tallaron, Sabine Lenoël, Céline Clémentel, Mira Petri, Marianna Palmieri, Bernard Musson, Natalie Perrey, Catherine Castel, Dominique Treillou, Frédéric Legrand, Brigitte Lahaie, Thomas Desfossé
Na enige jaren van stilte –niet ongebruikelijk in zijn carrière- waagde Jean Rollin zich in 2002 wederom aan een van zijn befaamde films over vampiermeisjes. Had hij met ‘Two Orphin Vampires’ (1997) laten zien nog steeds in staat te zijn vernieuwing aan te brengen in zijn eigen gecreëerde genre, met ‘La Fiancée de Dracula’ laat Rollin zien ook niet bang te zijn om terug te keren naar zijn oude stijl. ‘La Fiancée’ is in alle opzichten een Rollin-film. Van de sfeervolle locaties tot de naakte dames en van de dromerige sfeer tot de soms onbegrijpelijke verhaalstructuur, alles doet denken aan het werk dat Rollin in de jaren 70 maakte.
Wel lijkt Rollin ook hier weer de literatuur als uitgangspunt te hebben gebruikt (‘Two Orphin Vampires’ werd gebaseerd op een boek van hemzelf). Losjes gebruikmakend van Bram Stokers legendarische werk wordt hier het verhaal verteld van de bruid van Dracula. Zij wordt gezocht door een professor en zijn assistent, die denken dat zij Dracula zelf kunnen vinden door haar te volgen naar de rustplaats van de graaf. Op hun reis ontmoeten zij tal van mysterieuze wezens, waarvan nooit helemaal duidelijk wordt of zij werkelijk onmenselijk zijn of dat zij slechts lijden aan een geestesziekte. Hoewel een ontknoping volgt, wordt het merendeel van de film vooral in beslag genomen door de reis zelf. De karakters dwalen langs gotische kastelen, ondergrondse kerkers en donkere stranden, bijna alsof de locaties personages op zichzelf zijn. Er zit wel degelijk een lijn in het verhaal, maar erg bijzonder is deze niet. De onthullingen in de plot dienen vooral om de karakters van locatie naar locatie te brengen.
Deze aanpak past helemaal in de surrealistische sfeer van Rollin, die vaak meer oog had voor sfeer dan voor thematiek. Ook hier blijkt echter weer wat een meester Rollin was in het scheppen van een dromerige ambiance, want hoewel ook de effecten uit de film doen terugdenken aan de jaren 70 (denk overduidelijk nepbloed) wordt de film nergens ongeloofwaardig. Wie bereid is om zich onder te laten dompelen in de abstracte logica van Rollin zal er niet over struikelen in ieder geval en kan zich verheugen op een heerlijke anderhalf uur macaber wegdromen.
Daarin ligt echter wel direct het voornaamste kritiekpunt op deze film verscholen. ‘Two Orphin Vampires’ wist de kijker te overtuigen van een dromerige sfeer en kwam daardoor weg met een eigen logica. ‘La Fiancée’ vraagt echter een bepaalde bereidwilligheid van de kijker om overtuigd te worden. De film is vooral geschikt voor diegenen die zich al hebben laten bekeren tot de stijl van Rollin. Zij zullen zeer kunnen genieten van de eeuwige stranden waarop de film opgenomen is, de soms poëtische teksten in de dialogen en de duidelijke retrolook van de film. Anderen zullen waarschijnlijk afknappen op de amateuristische look die de film in eerste instantie lijkt te hebben en zullen weinig inhoud in de film vinden. Voor Rollin moet het weinig uitgemaakt hebben. Hij kreeg immers weer eens de kans om zijn vampiermeisjes op film vast te leggen.
Sander Colin
‘La fiancée de Dracula’ verschijnt maandag 14 mei 2012 op DVD.