La riffa – Boccaccio ’70 (La riffa) (1962)
Regie: Vittorio de Sica | 45 minuten | drama, komedie, korte film, romantiek | Acteurs: Sophia Loren, Luigi Giuliani, Alfio Vita
‘La riffa’ is één van de vier korte filmpjes – van vier verschillende regisseurs – over de liefde, die tezamen het project ‘Boccaccio ‘70’ vormden. De Sica’s inbreng, ‘La riffa’ (de loterij), is een grappig verhaaltje over een beeldschone vrouw, gespeeld door, hoe kan het ook anders, Sophia Loren, die zich vanwege schulden als hoofdprijs in een loterij aanbiedt op een kermis. De winnaar mag een nacht met haar doorbrengen. Veel meer dan een redelijk tussendoortje is de film niet. Of liever: de film zou niet veel meer dan dit zijn geweest zonder de aanwezigheid van één essentieel persoon: Sophia Loren! Het simpele sitcomniveau van de film wordt ver overstegen door La Loren, in ieder geval wat betreft de mate van aandacht die ‘La riffa’ opeist. Loren heeft er zelden verleidelijker uitgezien dan hier, met haar lange gitzwarte lokken, haar intense, sexy blik, ontwapenende glimlach, en strakke rode outfit, waar Freud wel het een en ander over te zeggen zou hebben. Dat ze door haar opvallende verschijning onweerstaanbaar wordt voor iedere man, en dat deze door zijn dierlijke instincten hulpeloos blijkt, wordt ook nog even gesymboliseerd door de losgebroken stier, die natuurlijk snoevend voor het rode stoeipakje van Loren blijft staan. Dit laat natuurlijk nog maar één oplossing bestaan: ze moet haar bloesje uitdoen.
Het filmpje wordt vlot verteld en begint met een shot van een zweefmolen op de kermis, begeleid door vrolijke muziek. Even later zien we koeien op een vleesmarkt staan, wellicht een verwijzing naar de rol van Loren. Hoezeer zij echter ook als object wordt behandeld, de manier waarop de mannen, met tong op de grond, achter haar aan lopen, en bereid zijn hun hele vermogen voor het winnende lot op tafel te liggen, zet deze kerels ook niet bepaald in een gunstig daglicht. Daarbij komt dat Loren het hoofd goed op de schouders blijkt te hebben, en haar seksuele werkzaamheden wil gaan staken. Helemaal wanneer ze werkelijk verliefd wordt op een, met de loterij onbekende, jongeman. Dit verhaallijntje zorgt zelfs nog voor enig drama – waar Loren ook aardig mee uit de voeten blijkt te kunnen – wat de vrijblijvendheid van het geheel weer iets vermindert.
‘La riffa’ heeft humor, vaart, maar bovenal: een van het scherm spetterende Sophia Loren in seksbommodus. Of dit laatste voldoende reden is om de film als bovengemiddeld te bestempelen… oordeel zelf!
Bart Rietvink