Ladyhawke (1985)

Regie: Richard Donner | 121 minuten | drama, komedie, avontuur | Acteurs: Matthew Broderick, Rutger Hauer, Michelle Pfeiffer, Leo McKern, John Wood, Ken Hutchison, Alfred Molina, Giancarlo Prete, Loris Loddi, Alessandro Serra, Charles Borromel, Massimo Sarchielli, Nicolina Papetti, Russel Case, Donald Hodsdon

Als een van de weinige Nederlandse acteurs heeft Rutger Hauer een internationale carrière weten op te bouwen en voet aan de grond gekregen in Hollywood. Zijn veelzijdigheid is een van zijn sterkste troeven: Hauer speelt net zo gemakkelijk de romantische held als de gemene schurk. En hoewel lang niet alle films op zijn cv het predikaat ‘klassieker’ verdienen en ‘de Nederlandse Paul Newman’ ook heel wat missers heeft gemaakt, heeft hij toch een heel behoorlijke reputatie op kunnen bouwen. Vooral in de jaren tachtig was Hauer een veelgevraagd acteur. In het even romantische als fantasierijke sprookje ‘Ladyhawke’ uit 1985 speelt hij als ervaren rot naast nieuwkomers Matthew Broderick en Michelle Pfeiffer. Hoewel de film behoorlijk lijdt onder de gedateerde en volkomen misplaatste soundtrack, schuilt er onder het synthesizergejengel een overtuigende magische romance. Maar je moet er wel diep voor graven.

‘Ladyhawke’ is een traditioneel romantisch verhaal dat zich afspeelt in de tijd van maliënkolders, zwaarden en paarden. Rutger Hauer past perfect in dat plaatje – in de tv-serie ‘Floris’ zagen we hem ook al eens in die setting. Hij hoeft dan ook weinig uit de kast te halen om geloofwaardig over te komen. Michelle Pfeiffer, met haar betoverende schoonheid, is meer dan overtuigend als de geheimzinnige Isabeau. Het is vooral even wennen aan Matthew Broderick – die we toch vooral kennen als ‘Ferris Bueller’- in een kostuumfilm. Met name in het eerste half uur krijgt hij van regisseur Richard Donner de ruimte voor de komische fratsen waar hij (later) bekend mee werd. Zijn luchtige performance brengt verrassend genoeg de broodnodige balans in het anders de zware tragische romance. Ook Leo McKern als Imperius zorgt voor de nodige comic relief. Erg sterk is John Wood als de megalomane bisschop die jaloers is op de liefde tussen Navarre en Isabeau en hen daarom voor eeuwig vervloekt.

Visueel is de film eveneens dik in orde; de kijker krijgt mooie natuurbeelden voorgeschoteld van de bosrijke omgeving rondom Aquila. Pluspunten genoeg aan ‘Ladyhawke’, maar de film heeft echter een enorm minpunt: de muziek past op geen enkele manier bij de fantasievolle, dromerige sfeer en doet er zelfs afbreuk aan. Componist Andrew Powell, die samenwerkte met Alan Parsons en diens Project, pingelt er lustig op los op zijn synthesizer. Deze film mag dan gemaakt zijn in de jaren tachtig, dat geeft Powell nog geen vrijbrief om met deze score op de proppen te komen. Een klassiek romantisch sprookje als ‘Ladyhawke’ verdient betere muziek. Vooral aan het begin is het contrast tenenkrommend groot. Gelukkig drukt de muziek na verloop van tijd een minder stevig stempel op de film. Mede daardoor komt de tweede helft van de film beter uit de verf. ‘Ladyhawke’ heeft te lijden onder de vreselijk gedateerde soundtrack, die vooral in het begin nogal overheerst. Wie door het gejengel heen kan kijken, wordt beloond met een aandoenlijke romantische fantasie, prima geacteerd door de mooie Michelle Pfeiffer en Neerlands trots Rutger Hauer.

Patricia Smagge

Waardering: 3

Bioscooprelease: 28 maart 1985