Le confessioni (2016)

Recensie Le confessioni CinemagazineRegie: Roberto Andò | 103 minuten | drama, thriller | Acteurs: Toni Servillo, Daniel Auteuil, Pierfrancesco Favino, Moritz Bleibtreu, Connie Nielsen, Marie-Josée Croze, Lambert Wilson, Richard Sammel, Johan Heldenbergh, Togo Igawa, Aleksey Guskov, Stéphane Freiss, Julian Ovenden, John Keogh, Andy de la Tour, Giulia Andò, Ernesto D’Argenio

Het klinkt als een moderne Agatha Christie. In een afgelegen luxehotel komen kopstukken van de G8 bijeen om een economische crisis te bezweren. Voor de creatieve input zijn een zanger en een schrijfster uitgenodigd, een kartuizer monnik moet zorgen voor wat spirituele inspiratie. Op de avond voor de eerste vergadering roept organisator Daniel Roché, de president van het IMF, de monnik bij zich om bij hem te kunnen biechten. De dag erna wordt Roché dood gevonden in zijn kamer. Zelfmoord of toch…

Iedere liefhebber van thrillers weet wat hij daarna kan verwachten: de komst van een drankzuchtige detective die toevallig in de buurt op vakantie is. Maar dat is niet wat hier gebeurt. Veel meer dan een thriller is ‘Le confessioni’ een film over grootse onderwerpen: humaniteit, welvaartverdeling, de kloof tussen politiek en volk, het redden van de ziel (in religieuze zin) en de gevaarlijke pretenties van de economische wetenschap. De (zelf)moord van/op Roché wordt steeds meer een zijlijntje binnen een morele vertelling over politici die met een radicaal en controversieel plan de economie uit het slop willen trekken.

Interessante onderwerpen, maar lastig om er iets samenhangends van te maken. Dat lukt hier ook niet. ‘Le confessioni’ zit vol met aardige losse ideetjes, maar die willen geen groter bouwwerk vormen. De mooiste ideeën blijken daarbij citaten van grote denkers, waardoor er weinig origineels overblijft. Bovendien gaat de aanwezigheid van de monnik, als een alwetende (maar zwijgende) gezant van het hogere, op den duur irriteren.

Hoewel er inhoudelijk niet zo veel te genieten is, is ‘Le confessioni’ een bezoekje best waard. Visueel is de film een kloon van Paolo Sorrentino’s ‘Youth’. Ook hier een luxueus hotel, zonovergoten terrassen, kleurrijke en interessante gasten. En op dezelfde manier gefilmd, met gekunstelde fraaie composities, sterke contrasten en af en toe een aardig tableau vivant. In dat decor loopt een ensemble acteurs rond om u tegen te zeggen, met de onvermijdelijke Toni Servillo als observerend, zwijgend middelpunt.

En daar moeten we het mee doen. ‘Le confessioni’ is een thriller die nooit wil thrillen en een ideeënfilm met een tekort aan samenhangende ideeën. Een film die meer pretendeert dan waarmaakt en iets te veel mikt op het verstand. De beelden zullen nog een tijdje beklijven, de inhoud zijn we straks vergeten.

Henny Wouters

Waardering: 3

Bioscooprelease: 13 oktober 2016
DVD-release: 10 januari 2017