Le retour du grand blond (1974)

Regie: Yves Robert | 81 minuten | komedie | Acteurs: Pierre Richard, Bernard Blier, Jean Rochefort, Mireille Darc, Jean Bouise, Paul Le Person, Colette Castel, Henri Guybet, Hervé Sand, Michel Duchaussoy

‘Le grand blond’ (1972) kreeg in 1985 een Amerikaanse remake (‘The Man with One Red Shoe’), in de tijd dat hoofdrolspeler Tom Hanks nog volop flauwe komedies maakte. Een film die op zich niet bijzonder goed ontvangen werd, maar die wel aangeeft dat de Franse klassieker het kopiëren waard bleek. Het succesvolle origineel had daarom met ‘Le retour du grand blond’ zelf ook een vervolg, en wel één dat een hoop dezelfde noten weet te raken. Deel twee volgt qua toon en sfeer namelijk naadloos het origineel op. Perrin (Pierre Richard) is nog steeds een kluns, de sprongen die de geheime dienst rond deze kwast maakt nog steeds een raadselachtig net van komische opeenvolgingen. Een nieuwe minister van Binnenlandse Zaken en zijn kapitein onderzoeken de moord op geheim agent Milan en komen zo bij de trucages van kolonel Toulouse uit, waardoor zijn vernuftige val uit het eerste deel nu op zijn eigen vingers dicht lijkt te slaan.

Met die introductie is Perrin andermaal de uitweg die Toulouse nodig heeft om zijn problemen op te lossen. Hij wordt daarom teruggehaald uit Rio de Janeiro, waar hij sinds het einde van deel 1 ondergedoken zit, en opnieuw in het spionagespel van de geheime dienst gegooid. Ditmaal worden de kaarten echter anders geschud. Le Grand Blond is niet langer de onwetende sleutelpersoon die abusievelijk voor superagent aangezien wordt, maar moet die rol nu daadwerkelijk op zich nemen om kapitein Cambrai (Michel Duchaussoy) ervan te overtuigen dat hij niet zomaar een burger is die een loopje heeft genomen met de Franse overheidsdienst. In het avontuur dat zich daarop ontvouwt worden zowel de verschillende deelnemers als de kijker constant op het verkeerde been gezet.

‘Le retour du grand blond’ is daarmee niet het gekscherende achtervolgingsverhaaltje van het origineel, waarin het spionagegenre op de hak werd genomen en beschuldigingen geuit werden richting inbreuk van het recht op privacy, maar steekt ditmaal de draak met films zoals James Bond en de Bourne serie, avant la lettre. Het resultaat is een aaneenschakeling van hilarisch gestuntel van Perrin, waarbij Pierre Richard opnieuw vrijwel moeiteloos de lachers op zijn hand krijgt. Een serieuze film is het niet, een serieuze aanrader wel. Zelfs als je nog nooit van het origineel gehoord hebt.

Robert Nijman