Leef! (2005)

Regie: Willem van de Sande Bakhuijzen | 108 minuten | drama | Acteurs: Monic Hendrickx, Peter Blok, Anne-Wil Blankers, Tanja Jess, Sarah Jonker, Sophie van Winden, Roos Ouwehand, Ali Ben Horsting, Petra Laseur, Jeroen Willemse, Jeroen Krabbe

‘Leef!’ is wat de Nederlandse film nodig heeft! Onder de regie van Willem van de Sande Bakhuijzen krijgen we een pakket aan mooi gestileerde plaatjes, dialogen en scènes keurig verpakt in een film waarin drama en emotie net zo belangrijk zijn als verhaallijn en beeld. Het verstilde leven van typische Nederlandse dagen in Amsterdam met zijn grachten en oude herenpanden en nieuwbouwflats. En dat gecombineerd met een heel positieve levensinstelling ondanks de dagelijkse ellende van de dag maakt dat je van deze dramaproductie blij wordt. Hoe tegenstrijdig dat ook klinkt.

Van de Sande Bakhuijzen weet altijd op een heel herkenbare wijze de menselijke psyche te pakken. Net als in zijn andere films, ‘Cloaca’ en ‘Familie’, en in het televisiedrama ‘Oud Geld’ zet Van de Sande Bakhuijzen personages neer die zo uit het leven zijn gegrepen. Karaktereigenschappen die herkenbaar zijn, maar nooit zo uitvergroot worden dat ze een karikatuur vormen. Het geeft de verhaallijn de ruwheid van het echte leven mee en daarmee hoeft niet alles tot in de puntjes uitgewerkt te worden.

Verschillende ontwikkelingen lopen dan ook naast elkaar. Zo heeft de vader een verhouding, de dochter is een losgeslagen gothic meisje dat bijna de gehele film in haar nakie rondt loopt, de andere dochter moet een nieuw hart, de asielzoeker zoekt zijn heil bij een demente bejaarde en is oma “een kutwijf”. Sommige van de vragen die gesteld worden krijgen aan het eind van de film een antwoord of worden opgehelderd, maar de meeste blijven zo onbeantwoord in het midden hangen. Net als in het echte leven komt niet alles goed en kan niet iedereen gelukkig zijn met de uitkomst. Leef! is de acceptatie van de roerige gang van het leven en de wijsheid om dit naar eigen inzicht in te vullen. Het is de veerkracht van de mens, ons vermogen tot verbeelding en daarmee het kleuren van onze eigen wereld; een ode aan het bestaan.

Enige twee minpuntjes zijn de verkrachtingsscène en het geflirt van de oude schrijver met het jonge meisje. Waarom moeten deze eeuwige Nederlandse filmclichés toch altijd weer terug komen? Zijn we dan nog steeds niet de jaren 70 ontgroeid? Jammer, het voegt niet toe en is een herhaling van bijna alle andere Nederlandse films….

Janneke Robers

Waardering: 4

Bioscooprelease: 29 september 2005