Les gens honnêtes vivent en France (2005)

Regie: Bob Decout | 95 minuten | drama, komedie | Acteurs: Victoria Abril, Bruno Putzulu, Hélène de Fougerolles, Artus de Penguern, Philippe Volter, Olivier Parenty, Valérie Bonneton, Patricia Ercole, Kepa Amuchastegui

Al in de eerste vijf à tien minuten van deze Franse film uit 2005 slaat de verwarring toe. Regisseur Bob Decout laat minstens vier verschillende genre-elementen voorbij komen en heeft duidelijk geen koers kunnen kiezen. Het is dan ook zijn eerste film sinds twintig jaar. We zien een wel heel korte scène in ouderwets zwart-wit – de enige in de hele film overigens – met een van de hoofdpersonages Aurore in gesprek met een oudere man. Daarna volgt geheimzinnige muziek met een Oosters tintje, wijzend op een spannende sequentie die daar niet direct op volgt. Daarna toont de film een zeer expliciete seksscène waarin Aurore niet al te eervol wordt behandeld door haar bedpartner (en vice versa trouwens), om vervolgens een komische scène voor te schotelen aan de kijker. Dit belooft niet veel goeds.

Eerst leren we Aurore kennen, een gehaaide PR-dame die een luxeleven leidt vol seksuele avontuurtjes maar ondertussen vooral eenzaam is en zich zorgen maakt om haar luie puberzoon. Ze huurt Rodolphe in om hem bijles te geven en merkt al snel dat ze aan haar nieuwe werknemer meer heeft dan alleen een bijlesleraar. Rodolphe op zijn beurt is ook eenzaam, heimelijk verliefd als hij is op zijn flamboyante collega Agnès, die hem ogenschijnlijk niet ziet staan. Agnès voelt zich, om de cirkel rond te maken, ook alleen en is op zoek naar de ware liefde maar laat zich telkens in de luren leggen door foute en gevaarlijke mannen. Om de kleurrijkheid van Agnès’ personage kracht bij te zetten, is elke scène waarin zij voorkomt stilistisch nogal bombastisch aangezet. Op straat draagt iedereen zwart en grijs wanneer Agnès in haar rozerode outfits langsloopt. Ondanks deze aardige stijldetails doet de film wat ouderwets aan voor een productie uit 2005. De kleding en setting lijken meer uit de jaren negentig te komen.

Aurore krijgt een affaire met lokale wethouder Francois en zet Rodolphe voor zich in om hem definitief te veroveren. Wanneer ze in een impuls aan Francois vertelt dat ze van plan is een Colombiaanse baby te adopteren, moet ze daad bij woord zetten. Om dit klusje te klaren, stuurt ze Rodolphe naar Bogotá, die daar door zijn adoratie van een fictieve Colombiaanse schrijver en de kans hem te ontmoeten, geen problemen mee heeft. Vanaf dat moment volgen de warrige gebeurtenissen elkaar in rap tempo en op haast slapstickachtige wijze op. De prachtig filmische beelden van Bogotá’s koloniale centrum en nabij liggende plaatsjes als Villa de Leyva, zijn in dit deel van de film de grootste verdiensten. Alles lijkt in het honderd te lopen totdat Rodolphe in het weeshuis waar hij de baby gaat ophalen plotseling Agnès tegen het lijf loopt, alsof het lot het zo heeft beslist. De slotfase is op zich sympathiek maar kan op dat moment in de film al niet echt meer raken. ‘Les gens honnêtes vivent en France’ heeft vermakelijke momenten in zich maar dat is niet genoeg om werkelijk te boeien.

Ruby Sanders

‘Les gens honnêtes vivent en France’ verschijnt op maandag 31 oktober 2011 op DVD en is vanaf dinsdag 18 oktober 2011 te huur.