Les grandes personnes (2008)

Regie: Anne Novion | 84 minuten | komedie | Acteurs: Jean-Pierre Darroussin, Anaïs Demoustier, Judith Henry, Lia Boysen, Jakob Eklund, Anastasios Soulis, Björn Gustafsson, Mirja Turestedt, Dag Malmberg, Åsa Göransson

Ontluikende zomerliefde, kent u die uitdrukking? Dominee Gremdaat zou er ongetwijfeld een schitterende verhandeling over kunnen houden en de kans is groot dat hij ondanks de gebruikelijke uitwijdingen de spijker vaker op de kop slaat dan Anne Novion in haar eerste ‘grote’ speelfilm. Omdat Gremdaat, zoals het een goede dominee betaamt, zijn vingertje bij de les houdt. Terwijl Novion door het betreden van te veel zijpaden langzaam maar zeker de weg in haar eigen film kwijtraakt.

De film start nochtans veelbelovend met een prachtige close-up van Anaïs Demoustier als de zestienjarige Jeanne, die uitkijkt over zee vanaf de boot naar Zweden, het zomerse avontuur tegemoet. Alleen haar nek en paardenstaart zijn zichtbaar, maar de prachtige lichtval en het lichte briesje beloven een tintelende ervaring. Als we haar even later van dichtbij aandachtig een zoenend stelletje op de boot zien bekijken, is het duidelijk waar deze jongedame naar hunkert. Een simpele en trefzekere start waar weinig op valt af te dingen.

Ook bij aankomst in Zweden gaat alles nog goed. Jeanne’s vader, de neurotische bibliothecaris Albert (een overtuigende rol van Jean-Pierre Darroussin), vertelt dat hij zijn dochter elk jaar voor haar verjaardag naar een ander Europees land meeneemt. Dat hij hierbij vooral zijn eigen agenda volgt blijkt al snel, wanneer hij enthousiast begint over een vikingsschat die hij hoopt aan te treffen. Zijn plannen voor een strak georganiseerde vakantie vallen echter in duigen als blijkt dat de dame van wie hij een huisje zou huren, zich vergist heeft in de huurperiode. Een wat ongeloofwaardig plotmechanisme, maar nog niet al te storend.

Waar het wel storend wordt, is als blijkt dat de film nu in plaats van alleen Jeanne en Albert ook de huurbazin Anika (Lia Boysen) en haar Franse vriendin en logée Christine (Judith Henry) wil volgen. Terwijl Jeanne geïntrigeerd raakt door de zoon van Anika, die een eindje verderop woont, komt Anika ineens een oude liefde tegen die inmiddels getrouwd blijkt te zijn en een kind heeft. En Christine, die in eerste instantie een gezonde afkeer heeft van Albert, voelt zich om onduidelijke redenen toch plotseling tot hem aangetrokken. De verhaallijnen zijn volstrekt overbodig en leiden alleen maar af. Bovendien blijft er door dit soort geneuzel minder ruimte over voor de ontwikkeling van Jeanne en haar vader.

Novion probeert het goed te maken met wat mooie plaatjes en het moet gezegd: de cinematografie is af en toe werkelijk adembenemend. Maar dat neemt niet weg dat de film gewoonweg niet aankomt. Nergens wordt het echt zwoel en knetterend, zoals bijvoorbeeld in het prachtige ‘My Summer of Love’ (2004). De film kabbelt maar wat voort, voorzien van wat plichtmatige pianoriedeltjes, terwijl niemand er echt wijzer van lijkt te worden. Ook de grote mensen uit de titel niet. Alleen vader Albert schijnt op het einde op clichématige wijze te begrijpen dat hij wat anders met zijn dochter om moet gaan. Waarop Jeanne met een grote grijns de film uitfietst. Het fotoalbum is waarschijnlijk boeiender.

Wouter de Boer