Lezioni di cioccolato (2007)
Regie: Claudio Cupellini | 98 minuten | komedie | Acteurs: Luca Argentero, Violante Placido, Neri Marcorè, Hassani Shapi, Monica Scattini, Francesco Pannofino, Vito, Josefia Forlì, Matteo Oleotto, Rolando Ravello, Ivano Marescotti
In ‘Lezioni di cioccolato’ komt de jonge, succesvolle maar weinig sympathieke aannemer Mattia (Luca Argentero) in de problemen als een van zijn werknemers in het gips belandt na een bedrijfsongeval. Mattia wilde bezuinigen op veiligheidsmaatregelen en het slachtoffer, de Egyptische Kamal (Hassani Shapi), werkte zwart. Het is een inkoppertje voor Kamal, die eindelijk zijn kans ziet Mattia eens goed terug te pakken. Hij dwingt de weerloze Mattia een intensieve cursus voor chocolatiers te volgen onder zijn naam. Een prima manier om de arrogante baas op zijn plaats te zetten en het papiertje in eigen zak te steken. Zoals de formule wil moeten de lessen en verrukkelijke chocolade de arrogante egoïst tot inkeer brengen. De ingrediënten zijn simpel; een versobering van leefstijl, sympathieker gedrag en een verse romance. Mattia heeft aanvankelijk wat last van ontwenning, maar het eindproduct staat dan al lang vast. En Mattia en Kamal worden geleidelijk aan natuurlijk vrienden.
Het verhaal en typetjes hinten wat naar films als ‘Bienvenue chez le Ch’tis’ en ‘Pane e Tulipani’. Niets mis mee hoor, maar echt verfrissend is het niet. ‘Lezioni di cioccolato’ speelt ongestoord leentjebuur en schaamt zich er niet voor. Het grootste manco is niet zozeer gebrek aan originaliteit – daar moet dit soort genrefilms het überhaupt niet van hebben – maar tekort aan oprechte warmte. Niet dat er totaal geen chemie plaatsvindt, maar een beetje meer daarvan had geen kwaad gekund. Tussen die ietwat maffe koppen van de cursus bijvoorbeeld, die nu toch vooral voor de nodige opvulling zorgen. Waar de Franse en Italiaanse voorganger zijn vreemde, ogenschijnlijke oppervlakkige typetjes verrassend veel warmte wist te geven blijft dit soort verdieping in ‘Lezioni di cioccolato’ helaas wat steken bij de hoofdfiguren.
Eigenlijk heeft ‘Lezioni di cioccolato’ verrekte veel weg van een hoop van die andere komedies die in Italië jaarlijks verschijnen. Vele halen hier de dvd-schappen nog niet eens. Maar om sommige formules kan je nou eenmaal niet heen. De film mist wellicht wat diepte en had wat meer warmte kunnen gebruiken, maar werkt nog altijd aanstekelijk. Het verhaal vormt in zijn voorspelbaarheid een prettig kader voor typisch Italiaanse beslommeringen. Romantische liefde, lekker eten, gezelligheid en mooie omgevingen zijn uiteindelijk de voornaamste ingrediënten. Natuurlijk met het eeuwige sociaal bewogen sausje, maar het Italië van ‘Lezioni di cioccolato’ smaakt nog altijd zoet.
David Croese