Los muertos – Sangre (2004)

Regie: Lisandro Alonso | 73 minuten | drama | Acteurs: Argentino Vargas

Op het eerst gezicht lijkt de Argentijnse film ‘Los muertos’ een soort fluviatiele roadmovie. Een vrijgelaten gevangene die met een bootje de rivier afzakt om zijn dochter te bezoeken en onderweg wat eet, drinkt en een praatje aanknoopt met de weinige inlanders. Een uiterst trage tocht waarin maar weinig lijkt te gebeuren. Wie echter wat dieper durft te graven, ontdekt dat ‘Los Muertos’ onder het kalme oppervlak nog iets heel anders herbergt: een drama van het gruwelijkste soort.

Al lijkt dit drama wat uit de lucht te vallen, toch krijgen we in het begin van de film genoeg aanwijzingen. De omineuze openingsscène waarin de speurende camera twee naakte lijken in de jungle ontdekt, de lange gevangenisstraf van hoofdpersonage Vargas en het feit dat deze Vargas in de gevangenis wordt aangevallen door een medegevangene die hem uitmaakt voor gek. Hierdoor gaat de kijker zich afvragen wie deze stoïcijnse Vargas nu werkelijk is en wat er waar is van het gerucht dat hij zijn broers heeft vermoord.

Deze onheilspellende sfeer werkt vooral goed in het eerste en (sinistere) laatste deel van ‘Los muertos’. Iedere beweging en iedere daad van Vargas schijnt in die delen een diepere betekenis te krijgen. Als hij met een kapmes door de jungle struint, voel je dat er iets vreselijks staat te gebeuren, en als hij met veel te vaste hand een geitje slacht, lijkt een geweldsuitbarsting nabij.

Helaas is het middelste deel van ‘Los muertos’ heel wat minder interessant. Hierin vertrouwt regisseur Lisandro Alonso teveel op de poëtische beeldpracht en de metaforische kracht van het rivierlandschap. Het is in dit deel dat de film wat langdradig dreigt te worden en dat is een knappe prestatie voor een productie van 73 minuten. En knap zonde bovendien.

Concluderend is ‘Los muertos’ een arthousewerkje van het meer extreme soort. Er zijn nauwelijks dialogen, het tempo is trager dan traag, er wordt praktisch niets uitgelegd en het hoofdpersonage blijft lange tijd een enigma. Toch is deze film pure verwennerij voor de liefhebber. Met zijn originele beeldtaal, dreigende ondertoon en compromisloze vertelling, is ‘Los muertos’ zelfs een film waar je bijna het stempel ‘belangrijk’ op zou drukken. En wat is het dan jammer van dat matige middendeel.

Henny Wouters

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 15 oktober 2005