Ma ma (2015)

Regie: Julio Medem | 111 minuten | drama | Acteurs: Penélope Cruz, Luis Tosar, Asier Etxeandia, Teo Planell, Anna Jiménez, Elena Carranza, Nicolás De Vicente, Virginia Ávila, Javier Martos, Anabel Maurín, Silvia Abascal, Alex Brendemühl, Miguel Mota, Safi, Mónica Sagrera, Samuel Viyuela

Penélope Cruz, de Spaanse actrice die de afgelopen decennia vaak de muze was van regisseur Pedro Almodóvar, speelde de afgelopen vijf jaar geen belangrijke hoofdrol meer. Een nieuwe samenwerking, dit keer met regisseur Julio Medem (‘Lucia y el sexo’, ‘Amantes del Círculo Polar’), moet hier verandering in brengen. Dat is deels gelukt, want niet alleen is Cruz in vrijwel elk shot van de film ‘Ma Ma’ in beeld, ze draagt het volledige gewicht van de film en doet dat overtuigend. Helaas gaat de film iets te ver in de verering van Penélope Cruz, en is het laatste half uur een opeenstapeling van sentimentaliteit die het eerste, wel degelijk ontroerende, gedeelte ondersneeuwt.

Cruz speelt de veertiger Magda, een werkloze schooljuf met een geweldig voetballende zoon en een overspelige filosofiedocent als (ex-)echtgenoot, die plotseling ontdekt dat ze borstkanker heeft. Ondanks deze flinke tegenslagen in haar voordien fijne leven, besluit Magda met alle vrouwelijke kracht die ze in zicht heeft, alles uit het leven te halen wat er in zit. Ze wordt daarin bijgestaan door de zachtmoedige en zingende gynaecoloog Julián (Asier Etxeandia) en de dienstbare Arturo (Luís Tosar); een voetbalscout die zijn vrouw en dochtertje net heeft verloren. Arturo en Magda vinden troost en menselijkheid in elkaars verdriet en kunnen hun eigen verlies verwerken door de ander te helpen door te gaan met leven. Doorgaan met leven, dat betekent ook nooit uitgesproken verlangens achterna gaan, anderen vergeven en nieuw leven verwelkomen.

Cruz is prachtig, met haar eigen halflange haar, met pruik, hoofddoek, kort haar en zelfs zonder haar – gelukkig behoudt ze haar donkere wenkbrauwen en stralende huid. Het haar staat natuurlijk voor haar veranderende vrouwelijke identiteit, net als de borst die geamputeerd moet worden. Het is dan ook geen toeval dat de titel verwijst naar zowel het woord voor ‘moeder’ als voor ‘borst’ in het Spaans. Want ben je zonder haar en zonder borsten nog wel een vrouw? Een moeder? Magda’s zoontje Dani twijfelt hier openlijk over, tot groot verdriet van zijn moeder. En passant kun deze thematiek ook opvatten als een verwijzing naar de vergankelijkheid van schoonheid, in het bijzonder van actrices als Penélope Cruz.

De bijna twee uur durende film balanceert vaak op de rand van het sentimentele. Grofweg tot driekwart is hier goed in mee te gaan, maar daarna begint de film over de rand van het mierzoete te hellen. Ook voelt de setting plotseling ongeloofwaardig aan. Gek dat Magda als werkloze lerares in een gigantisch mooi appartement in hartje Madrid woont. En waarom heeft ze geen andere vrouwen in haar leven? Is het omdat Cruz als Magda, aanvankelijk vooral een moedige en zorgende vrouw, tegen het einde welhaast heilige proporties aanneemt? Een heilige tolereert nu eenmaal moeilijk andere vrouwen naast zich. Een mooie film voor de Penélope Cruz-liefhebber of wie in een sentimentele bui is.

Ruby Sanders

Waardering: 3

Bioscooprelease: 15 september 2016