Macondo (2014)

Regie: Sudabeh Mortezai | 98 minuten | drama | Acteurs: Ramasan Minkailov, Aslan Elbiev, Kheda Gazieva, Rosa Minkailova, Iman Nasuhanowa, Askhab Umaev, Hamsat Nasuhanow, Champascha Sadulajev, Denise Teipel

Macondo; het is de plek van handeling in Gabriel Garcia Marquez’ gerenommeerde roman ‘Honderd jaar eenzaamheid’. In dat boek staat niet alleen die eenzaamheid centraal, maar ook het spaarzame geluk en de magie van het overleven terwijl er een constante sluier van verdoemenis boven de fictieve stad hangt. Precies hetzelfde kan gezegd worden over het Macondo van de gelijknamige film.

Dat echt bestaande Macondo is een buitenwijk van de Oostenrijkse hoofdstad Wenen. Een plek waar sinds jaar en dag migranten van diverse pluimage hun thuis hebben gevonden. Tegenwoordig leven er rond de tweeduizend mensen, afkomstig uit meer dan twintig landen. Net als de stichters in ‘Honderd jaar eenzaamheid’ dromen deze migranten van een veilig bestaan en een betere toekomst.

Zo ook de elfjarige Ramasan (uitstekend vertolkt door Ramasan Minkailov). Met zijn moeder en twee zusjes is hij oorlogsgebied Tsjetsjenië ontvlucht. Zijn vader is er strijdend ten onder gegaan. Nu Ramasan de man des huizes is, neemt hij de zorg voor zijn twee zusjes op zich, doet hij de boodschappen en hoedt hij als een herder over de buurt. De komst van een nieuw vaderfiguur, een vroegere vriend van zijn vader komt in Macondo wonen, zorgt echter voor grote complicaties in de gang van kind-zijn naar volwassenheid.

Die innerlijke strijd is in ‘Macondo’ goed voelbaar. Het ene moment is Ramasan inderdaad de mannelijke spil die de familie bijeenhoudt. Maar tegelijkertijd speelt hij na school voetbal, haalt hij kattenkwaad uit met zijn vriendjes en wordt hij betrapt op diefstal. Dat gebrek aan consistentie is niet heel erg, want het laat zien hoe migranten verloren raken in de bureaucratische mallemolen van verblijfsvergunningen, discriminatie en het doolhof van hoge, onpersoonlijke flatgebouwen. Het probleem is wel dat het perspectief van Ramasan wel heel erg het retorische perspectief van debuterend filmmaker Sudabeh Mortezai wordt.

Met dit indirecte engagement, toont ‘Macondo’ wel een waarheidsgetrouw beeld van het leven in een migrantenwijk. Dat doet het op een typische, realistische manier. Met een handheldcamera, een rauw en korrelige beeldvoering en onbekende acteurs ziet de film er herkenbaar uit. Effectief is het zeker, maar erg origineel is ‘Macondo’ daardoor niet. Vanwege het eveneens karakteristiek lage tempo kan niet voorkomen worden dat de film soms wat langdradig aanvoelt. Wat dat betreft had ‘Macondo’ wel wat van de magie kunnen gebruiken die het boek van Marquez zo onderscheidt.

Wouter Los

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 18 juni 2015