Maximum Risk (1996)
Regie: Ringo Lam | 97 minuten | actie, thriller | Acteurs: Jean-Claude Van Damme, Natasha Henstridge, Jean-Hugues Anglade, Zach Grenier, Paul Ben-Victor, Frank Senger, Stefanos Miltsakakis, Frank Van Keeken, David Hemblen, Stéphane Audran, Dan Moran, Donald Burda, Rob Kaman, Herb Lovelle, Denis Costanzo
Net als in ‘Hard Target’ en ‘Knock Off’ werkte Jean-Claude Van Damme voor ‘Maximum Risk’ samen met een actieregisseur uit Hong Kong, maar in tegenstelling tot ‘Knock Off’, is ‘Maximum Risk’ in zijn plot en actie goed te volgen, en speelt Van Damme geen complete joker die de kijker continu op de zenuwen werkt. Het is wellicht iets teveel eer om zijn performance dramatisch bevredigend te noemen, maar het is al prettig om niet constant door grimassen en tenenkrommend acteerwerk uit de film te worden getrokken. Daarnaast is het verhaal, hoewel weinig verrassend, nog redelijk de moeite waard, en is het ook nog eens heel mooi dat Van Damme’s grote kracht niet uit het oog is verloren: hij deelt aardig wat klappen en trappen uit, in dynamisch in beeld gebrachte actiescènes. Het zegt niet veel over de objectieve kwaliteit van de film, maar ‘Maximum Risk’ kan om de hierboven genoemde redenen tot één van de beste films van Van Damme worden gerekend.
De Muscles from Brussels komen gelukkig goed in actie. Want ook al probeert Van Damme hier daadwerkelijk te acteren, zijn belangrijkste skills zijn niet vergeten. Hij kickbokst er weer heerlijk op los in bottenkrakende vuistgevechten met gangsters. Jean-Claude heeft vooral een paar boeiende confrontaties met een stevig uitziende blonde Rus – een soort Ivan Drago uit ‘Rocky IV’ – die hij voor het eerst tegenkomt in een badhuis. Dat badhuis blijkt het hol van de leeuw te zijn, waar het hoofd van de maffia zich bevindt, en waar Alain besluit naar toe te gaan, om alles eens voor goed te regelen en uit te leggen. Het is een spannende en interessante scène, vanwege het gevaar maar ook omdat het waarschijnlijk is dat de baas een erecode hanteert en eerst een gesprek met Alain zal willen hebben alvorens te beslissen om hem (al dan niet) dood te laten schieten. Aardig acteerwerk van deze schurk draagt er ook aan bij dat de film net iets meer klasse krijgt en serieuzer overkomt dan een doorsnee ram- en smijtfilm. Afgezien van de geslaagde één-op-één gevechten, zijn ook de achtervolgingsscènes per auto vaak mooi gefilmd en tamelijk opwindend. Allemaal welkome elementen in een actiefilm.
Het verhaal is echter niet revolutionair en heeft geen inhoud die de kijker aan de buis gekluisterd houdt. Alain wil de identiteit van zijn tweelingbroer achterhalen, en wordt natuurlijk aangezien voor zijn broer, waardoor hij in dezelfde problemen en diens criminele circuit terecht komt. Verder hebben de schurken weinig diepgang, dus ook hier is weinig meerwaarde uit te halen – al biedt de relatie tussen de tamelijk sympathieke basis en zijn heethoofdige onderdaan nog wel een aardige toevoeging (al is dit natuurlijk ook verre van origineel in maffiafilms). Jammer is het tenslotte, dat er geen chemie aanwezig is tussen Van Damme en “love interest” Henstridge en dat ook de ontwikkeling van hun relatie soms wat gaten vertoont. Toch is de aanwezigheid van Henstridge welkom, al is het alleen maar om wat tegenwicht te kunnen bieden aan al dat mannelijk machismo.
Dan is er de acterende Jean-Claude zelf nog. Hij zal nooit een begenadigd acteur worden, maar je kunt je nu als kijker tenminste nog indenken dat er een hoop innerlijke pijn schuil gaat achter zijn vrij uitdrukkingsloze gezicht. In ieder geval werkt hij de kijker niet met gekke bekken op de zenuwen, wat al een groot pluspunt is voor de beleving van de film, die competent geregisseerd is door Ringo Lam. ‘Maximum Risk’ is een weinig bijzondere, maar niet geheel onaardige actiefilm geworden, die er ook nog in slaagt nog een greintje drama toe te voegen en Van Damme geen modderfiguur te laten slaan. Dat is, hoe je het ook wendt of keert, een prestatie van formaat te noemen.
Bart Rietvink