Middlemarch (1994)

Regie: Anthony Page | 350 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Juliet Aubrey, Patrick Malahide, Douglas Hodge, Trevyn McDowell, Robert Hardy, Rufus Sewell, Peter Jeffrey, Caroline Harker, Clive Russell, Jonathan Firth, Rachel Power, Simon Chandler, Jonathan Coy, Ian Driver, Judi Dench, Stephen Moore, Pam Ferris, Michael Hordern, Phillip Lester, John Savident, Roger Milner, Patty Love, Gabrielle Lloyd, Jeremy Sinden, Elizabeth Spriggs, Jacqueline Tong, Julian Wadham, Emily Woof

Het verhaal van ‘Middlemarch’ kwam voor het eerst uit in 1871. Het door Mary Ann Evans (alter ego: George Eliot) geschreven boek is door de jaren heen populair gebleven en werd in 1994 door de BBC verfilmd tot een mini-serie. De BBC, niet onbekend met het verfilmen van klassiekers, is het wederom gelukt om een mooie serie te produceren.

Wat meteen bij de eerste beelden opvalt, is de muziek. Deze zet meteen de toon en neemt de kijker meer dan een eeuw terug in de tijd. Ook de rest van de tijd blijft de muziek mooi, geen wonder dat ze onder andere daar een BAFTA award (1995) voor hebben gewonnen.
‘Middlemarch’ vertelt verschillende verhalen, van mensen uit verscheidene klassen, maar allemaal hebben ze iets gemeen, ze willen zoveel mogelijk uit het leven halen. Het kan in het begin verwarrend zijn, al die verhalen en verschillende mensen door elkaar (vooral als men de film kijkt zonder voorkennis van het boek), uiteindelijk went de manier van vertellen en loopt het verhaal vanzelf natuurlijk door.

Eén van de verhalen gaat over Dorothea (Juliet Aubrey), jong en idealistisch, kenmerken die men in de 19e eeuw het liefst niet met vrouwen associeerde. Een erg mooie rol van Juliet Aubrey, ze weet Dorothea zo te spelen dat men hetzelfde gevoel bij haar krijgt als bij het lezen van haar boek-versie. Dorothea neemt het besluit om te trouwen met de veel oudere geestelijke Edward Casaubon (Patrick Malahide), een beslissing waar ze eerst erg blij mee is, maar geleidelijk aan merkt ze dat hij meer interesse heeft in zijn boeken dan in haar. De chemie tussen de twee is aan het begin duidelijk merkbaar, maar naarmate men verder in het verhaal komt, verschuift de affectie (en daarmee de chemie) van Aubrey en Malahide, naar Aubrey en Rufus Sewell. Sewell is te zien in de rol van Will Ladislaw, een neef van Casaubon, en een kunstenaar. Vanaf het begin is hij al gefascineerd door de schoonheid van Dorothea. Ook hij is erg overtuigend, zijn Ladislaw is precies als Eliot hem beschreef.

Tertius Lydgate (Douglas Hodge), is een heel ander verhaal. Hij is de nieuwe dokter in Middlemarch, maar zijn moderne denken en adviezen vallen niet bij iedereen in goede aarde. Hodge zet een timide dokter neer, die niet precies weet wat hij met zijn vrouw aanmoet. Het is duidelijk dat zij, Rosamund Vincy (Trevyn McDowell) de broek aan heeft in de relatie. En dat in die tijd! McDowell is erg goed in haar rol als vrouw die soms het bloed onder de nagels vandaan haalt door haar eigenzinnige en trotse gedrag.

‘Middlemarch’ vertelt nog een aantal andere verhalen, allemaal zeer de moeite waard en allemaal even goed neergezet. Het is doorspekt van historie, de rijzende industrie is een constant terugkerend thema, wat het ook politiek gezien een interessant verhaal maakt. Het beste advies is eigenlijk: kijken! Vooral een aanrader voor de Jane Austen fans; ‘Middlemarch’ is van ongeveer hetzelfde genre, maar dan net iets donkerder en dramatischer, kortom: realistischer.

Tessa Obbens