Midnight Meat Train (2008)

Regie: Ryûhei Kitamura | 100 minuten | horror, thriller, fantasie, misdaad | Acteurs: Bradley Cooper, Leslie Bibb, Brooke Shields, Vinnie Jones, Roger Bart, Tony Curran, Barbara Eve Harris, Peter Jacobson, Stephanie Mace, Ted Raimi, Nora, Quinton ‘Rampage’ Jackson, Dan Callahan, Don Smith, Earl Carroll

‘Will you tell your wife it’s safe. That was years ago. Look… No graffiti, airconditioning…’ We zien een man in de metro een poging doen zijn collega en diens vrouw gerust te stellen dat het niet meer zo gevaarlijk is als vroeger. Enkele seconden later wordt zijn hoofd ingeslagen met een hamer. Om mee te beginnen…

‘Midnight Meat Train’ is gebaseerd op het gelijknamige verhaal van Clive Barker. Ook deze keer vormen een hoop bloed, geobsedeerde karakters en de hel op aarde de ingrediënten van de film. Toch is dit een Barker verfilming die duidelijk verschilt van zijn voorgangers. In ‘MMT’ zit het kwaad veel dieper onder de oppervlakte verstopt en wordt de vraag wat realiteit is nog duidelijker gesteld. We krijgen het beeld van een stad te zien die bestaat uit staal en beton en waar men ongeïnteresseerd langs elkaar heen leeft. Er lijkt geen gedeelde realiteit te bestaan, slechts de individuele interpretatie ervan. De politie erkent gebeurtenissen alleen wanneer ze binnen een eenduidig bureaucratisch kader passen en de kunsthandelaar aan wie Leon zijn foto’s probeert te verkopen is alleen geïnteresseerd in de realiteit wanneer deze valt te slijten aan haar klanten. Het is het beeld van een wereld waarin mensen op zichzelf zijn aangewezen. Leon is aanvankelijk ook slechts geïnteresseerd in de realiteit als dit hem een goede foto oplevert, maar naarmate de film vordert begint zijn zoektocht naar de beste foto een zoektocht naar de waarheid te worden. Een obsessie waarvan de zoektocht zelf de beloning is, zoals wel vaker in de verhalen van Barker, want de karakters lijken nooit beter te worden van wat ze uiteindelijk vinden.

Toch zijn het niet alleen de typische Barker elementen die van ‘MMT’ een meer dan geslaagde film maken. Ook het beeld dat men schetst van de seriemoordenaar als filmkarakter is interessant. Waar tieners twintig jaar geleden nog gillend wegrenden voor gemaskerde psychopaten en we een decennium later werden getrakteerd op het freudiaans gebabbel van Hannibal Lecter, daar wordt nu het beeld neergezet van de seriemoordenaar als sociale kameleon. De maniakken van weleer waren herkenbaar doordat ze zich van de rest onderscheidden door middel van een afwijkend uiterlijk dan wel IQ. De slager die Leon achtervolgt in ‘MMT’ is echter in alle opzichten een alledaags karakter. Zelfs zijn moordpartijen hebben een uiterst zakelijk doch willekeurig karakter. Had Leon niet per toeval een foto van hem gemaakt dan had nooit iemand hem opgemerkt. Het is juist deze alledaagsheid die ‘MMT’ eng maakt, want in een wereld waar iedereen langs elkaar heen leeft is er geen manier meer om te bepalen wie te vertrouwen is en wie niet. Aan de oppervlakte is het immers niet langer te zien of te merken.

Hoe uniek deze elementen binnen de film ook lijken. ‘MMT’ is geen film die op zichzelf staat. Tijdens het kijken komen herinneringen aan ‘American Psycho’, ‘Hostel’, ‘Creep’ en zelfs het onbekendere ‘Stringer’ langs. Toch is dit geen simpel jatwerk, want de twist op het einde zorgt ervoor dat ‘MMT’ een fantastisch tintje krijgt dat voorgenoemde films ontberen en dat geeft de film een eigen gezicht. Daarnaast zorgt genoemde twist ervoor dat de wereld er ineens een stuk minder zinloos en chaotisch uitziet dan aan het begin van de film, hetzij niet minder zwartgallig.

Valt er dan helemaal niets aan te merken op deze nieuwste slachtpartij? Jawel, elke klap, dreun of messteek klinkt alsof iemand met een moker tegen een betonnen muur slaat. Niet erg overtuigend, want niet erg divers. Verder niets dan lof voor deze aanwinst in het rijtje Clive Barker verfilmingen dat ook als op zichzelf staande horrorfilm weet te overtuigen. Eet echter wel goed alvorens te consumeren…

Sander Colin

Waardering: 4

Bioscooprelease: 21 augustus 2008