Midnight, My Love – Cherm (2005)

Regie: Kongdej Jaturanrassamee | 105 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Petchtai Wongamiao, Waranuch Wongsawad, Lung Ueau, Parinda Pinitchana, Ratsant Srisiriyaporn, Puritat Chaiseth

‘Midnight, My Love’ is een film voor romantici. U bent gewaarschuwd. De melancholische snaar wordt namelijk menigmaal geroerd, en dat wordt zeer vakkundig gedaan. Hoofdverantwoordelijke daarvoor is de in Thailand als komiek(!) bekend staande acteur Petchai Wongamiao. Overtuigend zet hij de eenzame taxichauffeur Bati neer.

Bati is het liefst alleen. In de loop van de film kom je erachter waarom dat zo is. Door een traumatische gebeurtenis heeft hij zijn geloof in de schreeuwerige medemens, en misschien ook wel in zichzelf, verloren.
Vreemd genoeg heeft hij wel een soort naïviteit behouden, waardoor hij nogal eens in ongemakkelijke situaties terechtkomt. Die situaties (bijvoorbeeld als Bati dronken gevoerd wordt door enkele collega’s) leiden menigmaal tot een licht komische noot in de verder zeer melancholische teneur van ‘Midnight, My Love’.
Vaker komt de zwijgzame Bati echter terecht in situaties waarin mensen misbruik van hem maken, of waarin ze hem zelfs helemaal negeren. Dat laatste lijkt hem niet te deren. Bati leeft in zijn eigen wereldje: een universum waar de Thaise nachtradio altijd aanstaat voor diegenen die eenzaam zijn en de slaap niet kunnen vatten. Als hij wel door anderen omringd wordt, vlucht hij weg in een soapachtige fantasiewereld waarin hijzelf altijd de held is die tijdelijk in de underdogpositie verkeert.

De werkelijkheid komt echter dichterbij als Bati Nuan ontmoet. Zij is een jonge prostituée en als zodanig min of meer vaste klant van een rijke zakenman, die het overigens nog redelijk goed met haar voor heeft.
Bati en Nuan ontwikkelen een vriendschap. Ze herkennen elkaars eenzame en harde bestaan: Bati neemt Nuan mee naar de plek waar hij ’s nachts altijd een hapje eet, en Nuan neemt Bati overdag mee in de wondere wereld van shopping malls en de McDonald’s.
Het kan natuurlijk niet anders dan dat die prille vriendschap op de proef wordt gesteld, meestal ook nog door oorzaken die buiten henzelf liggen. Uiteindelijk scheiden hun wegen zelfs, door een opnieuw zeer dramatische gebeurtenis in Bati’s leven, waarin één van de tot dan toe nog weinige helden in zijn leven, een bekende Thaise zanger, een hoofdrol speelt.

Voor wie gevoelig is voor dit genre, of voor wie in ieder geval tegen deze romantische overdaad kan, is ‘Midnight, My Love’ een grotendeels geslaagde film. De rollen van Bati en Nuan worden mooi en ingetogen vertolkt, met meestal precies op tijd de nodige kleine doses humor. Daardoor krijgt de film zo nu en dan het duwtje dat ze nodig heeft om niet te verzanden in dromerigheid.
Wat de film ook iets extra’s geeft, zijn de ‘droomscènes’ van Bati. Vaak droomt hij weg in een fantasiewereld waarin hijzelf een held is die zijn geliefde voor zich moet zien te winnen. Er zijn weliswaar hindernissen, maar die zal hij moedig bestrijden.
De atmosfeer van soaps zoals ze in de jaren 60 werden gemaakt en de monologen die hij dan (met veel echo) in zijn hoofd voert geven deze scènes een heerlijke sfeer. Dat deze scènes dramatisch wel erg dik zijn aangezet past natuurlijk helemaal in de romantische denkwereld van Bati.

Op het laatst vliegt ‘Midnight, My Love’ echter wél uit de bocht, hoewel niet in romantisch of melancholisch opzicht. De onvermijdelijke gebeurtenis die de wegen van Bati en Nuan definitief lijkt te scheiden is opeens wel heel erg grotesk, absurd of zelfs bijna science-fictionachtig. Dat heeft dit verhaal eigenlijk helemaal niet nodig.
De genre- en sfeerbreuk die ‘Midnight, My Love’ daardoor maakt, doet de film geen goed. Weg is die zorgvuldig opgebouwde romantiek! Dat het einde weer helemaal binnen het romantische kader valt, is dan wel weer ‘zoals het hoort’, maar de melancholische snik en traan willen dan toch niet meer terugkeren. Helaas.

Daniël Brandsema