Mirrors 2 (2010)
Regie: Víctor García | 86 minuten | horror, thriller | Acteurs: Nick Stahl, Emmanuelle Vaugier, Evan Jones, Christy Carlson Romano, William Katt, Lawrence Turner, Stephanie Honore, Jon Michael Davis, Wayne Pére, Lance E. Nichols, Ann Mckenzie, Jennifer Sipes, Oneal A. Isaac, Alex Diaz, Kevin Wasner
‘Mirrors 2’ is een vervolg op de middelmatige thriller ‘Mirrors’ uit 2008, een film die dankzij de aantrekkingskracht van Kiefer Sutherland nog goed bleek voor een bioscooprelease. Dat de distributeur voor de sequel een andere weg naar de filmliefhebbers koos is goed te begrijpen. ‘Mirrors’ had nog profijt van Sutherland; kijkers van het tweede deel moeten het met Nick Stahl doen. En dat is een flinke stap terug.
Evenals in ‘Mirrors’ is een traumatische ervaring in het verleden van de hoofdpersoon de aanleiding: Max Matheson (Nick Stahl) reed enkele maanden geleden zijn auto in de prak, verloor daarbij zijn kersverse verloofde en – voor even – zijn leven. Hij kon teruggebracht worden, zijn aanstaande vrouw niet. Verteerd door schuldgevoelens zocht Max zijn heil in drugs en alcohol, maar de slapeloze nachten bleven. Wanneer zijn vader, baas van het binnenkort te openen warenhuis Mayflower in New Orleans, hem vraagt voor de baan van nachtbewaker (dat de vorige nachtwaker gek is geworden na een incident met een spiegel, heeft de kijker in de openingsscène al gezien) zou dat voor enige afleiding moeten zorgen, maar Max’ gemoedstoestand verergert juist. Volgens zijn psycholoog komt dat omdat hij het tragische ongeluk nu eindelijk een plek kan geven: de kijker weet wel beter. Max heeft voorspellende visioenen als hij in een spiegel kijkt, hij ziet namelijk zijn collega’s op bloederige wijze tot hun eind komen. Diezelfde collega’s worden in het echt door hun spiegelbeelden vermoord. Daarnaast wordt Max geplaagd door de reflectie van een meisje dat op zijn zachtst gezegd ergens mee zit. ‘Mirrors 2’ houdt er geen complexe verhaallijn op na, maar is een simpele wraakfilm, gegoten in een bovennatuurlijk jasje.
Nick Stahl doet weinig om de kijker mee te trekken in de spanning. Weliswaar heeft hij al de natuurlijke uitstraling van iemand die een paar maanden te lang elke nacht heeft doorgezakt, dus die vermoeidheid is nog wel te verkopen, maar echt getormenteerd komt hij niet over, eerder verveeld. De overige cast brengt het er al niet veel beter van af: Emmanuelle Vaugier in de rol van familielid van het vermiste meisje lijkt eerder op zoek te zijn naar een gestolen fiets dan haar bloedeigen zus. De collega’s die het loodje leggen hebben ook niets gedaan om de sympathie van de kijker te winnen, dus de moorden laten je koud, al is de eerste – inclusief onthoofding – redelijk spectaculair. Maar dan heb je ’t ook wel gehad. De rollen van de twee politieagenten die de moorden onderzoeken moeten wel met opzet zo suf geschreven zijn, waarschijnlijk dacht men dat zoveel domheid wel grappig moest zijn. Dat is het niet. Op een paar aardige visuele vondsten na (de scène in de lift met de spiegels is wel aardig) maakt ‘Mirrors 2’ op dat vlak ook geen indruk. Het totaal kijkt makkelijk weg, maar je bent ook zo weer vergeten dat je ‘m gezien hebt.
Monica Meijer