Morrison krijgt een zusje (2008)

Regie: Barbara Bredero | 90 minuten | familie | Acteurs: Tobias Lamberts, Bracha van Doesburgh, Barry Atsma, Kees Boot, Nettie Blanken, Jim van der Woude, Nina Deuss, Fred Goessens

Dat niet alleen ouderdom maar ook ouderschap met gebreken komt blijkt uit de Nederlandse familiefilm ‘Morrison krijgt een zusje’. Ouders van het titelpersonage, Nina en Steven, zijn namelijk best lief voor hun vijfjarige zoontje, maar hier en daar heeft de opvoeding een deuk opgelopen, die er in het garagebedrijf dat vader aan huis houdt, niet uitgehaald kunnen worden. Blonde krullenbol Morrison is desondanks een kleuter zoals de meeste kleuters, maar de aanstaande geboorte van zusje Simone wordt niet met blijdschap of zelfs nieuwsgierigheid verwacht… Geen wonder ook wanneer je ouders er nauwelijks met je over praten en het ventje hoogstens wat woorden opvangt uit gesprekken die met anderen gevoerd worden over de nabije gezinsuitbreiding en dat hij voor een weekje moet logeren bij een tante van zijn vader, een logeerpartij die hij helemaal niet ziet zitten. Dat het kereltje daar zijn eigen conclusies uit trekt, namelijk, dat hij ruimte moet maken voor de baby en voorgoed in het klooster moet gaan wonen van tante Zuster, is niet meer dan normaal. Het levert eerder drama op dan komedie, want wat heb je het met Morrison te doen.

Vader Steven raakt meer in de stress van zijn to do lijstje dan van de vraag of zijn vijfjarige zoon, die hij steevast en onterecht een plekje in groep vier toebedeelt, al autorijdend al dan niet op tijd remt voor oom agent, die steeds op hetzelfde plattelandsweggetje verkeersovertreders in de gaten houdt. De ringtone van deze agent is overigens het bewijs dat het hebben van een personal ringtone bijzonder irritant is. De eerste keer dat hij Steven en Morrison nog door laat rijden nadat hij net geconcludeerd heeft dat de vijfjarige Morrison aan het stuur van de auto zit, is dit oogluikend toestaan van de (zware!) overtreding nog wel aandoenlijk, maar jammer genoeg wordt dit als running gag gebruikt.

Geniaal, zoals Steven zijn eersteling noemt, is Morrison dan wel niet, maar hij is wel lekker bijdehand, wanneer hij probeert extra lief te zijn voor zijn ouders, zodat ze hem toch maar niet weg zullen sturen. Ook zijn gedrag in de nacht waarin Nina, een overigens te weinig gebruikte Bracha van Doesburgh, bevalt, is heel goed te begrijpen en best slim. Van Steven heeft ie het in ieder geval niet, alleen zijn good looks misschien. Wanneer Morrison zich verstopt heeft, maakt hij zich er wel heel gemakkelijk van af door even in het huis te roepen en in elke kamer om de deur te kijken… Nogal logisch dat hij zijn zoon dan niet vindt.

Waar het magisch realisme in ‘Het paard van Sinterklaas’ nog heel natuurgetrouw aanvoelde, lukt dat wat minder in ‘Morrison krijgt een zusje’. Dat ligt voornamelijk aan het feit dat het de personages op de verkeerde momenten aan de juiste emoties ontbreekt. Wanneer Morrison zoek is, verwacht je – ondanks de op handen zijnde bevalling – een paniekreactie, en wanneer de dag erna Simone ook nog eens uit de wieg ontvreemd blijkt te zijn, blijft het slechts bij een paar tranen en één emotionele uitroep van Nina. Ook het personage van tante Zuster lijkt nauwelijks gestoeld op een mens van vlees en bloed, wanneer ze op de mededeling dat Morrison zoek is, zegt “Ach, die komt wel weer terecht.”

Het speelfilmdebuut van Barbara Brederode is niet foutloos, maar samen met een prima acterende cast en de originele locaties heeft ze toch gezorgd voor een familiefilm die voor veel kinderen een heel herkenbare angst verbeeldt in een spannend avontuur voor alle leeftijden en die ouders terloops nog een lesje leert. En dat is vrij uniek te noemen.

Monica Meijer

Waardering: 3

Bioscooprelease: 23 april 2008