Mortal Kombat (1995)
Regie: Paul W.S. Anderson | 101 minuten | actie, fantasie | Acteurs: Christopher Lambert, Bridgette Wilson, Linden Ashby, Talisa Soto, Cary-Hiroyuki Tagawa, Trevor Goddard, Robin Shou, Chris Casamassa, Francois Petit, Keith Cooke, Hakim Alston
Het mag geen verrassing heten dat het scenario van ‘Mortal Kombat’ geen Oscarnominatie heeft gekregen voor ‘beste script’. Het flinterdunne verhaaltje is de lijm om gevechtsscènes aan elkaar te plakken. Kortom ‘Mortal Kombat’ is een knokfilm. De origine van de film ligt in de arcadehallen. De naam ‘Mortal Kombat’ dook voor het eerst op in de wereld van videospelletjes. Toen de game werd gereleased veroorzaakte het veel controverse. In tegenstelling tot andere vechtspellen was Mortal Kombat enorm gewelddadig. Complete fonteinen van bloed sproeiden over het scherm heen. De videogame werd een enorme hit. Het enorme succes van het spel resulteerde in een tekenfilmserie, veel vervolgen op het spel en natuurlijk de onvermijdelijke bioscoopfilm.
Dat computerspelletjes geen al te solide basis vormen voor speelfilms, bewees de Super Mario Bros.film uit 1993. Sinds de gigantische flop van deze bigbudget gamesverfilming, bleven de Hollywoodbonzen ver uit de buurt van videospellen. Totdat regisseur Anderson besloot om het controversiële vechtspel op het witte doek uit te brengen als avondvullende film. Het resultaat is een leuke, hersenloze knokfilm geworden.
Het sterkste punt van de prent is de luchtige, no nonsensbenadering van het spel geworden. Anderson wist dat hij geen Shakespeare-materiaal in handen had en dat merk je. De cast is perfect op hun plek. De acteurs komen allemaal uit het B-producties en dat deze film ook in die categorie valt is duidelijk. Ook de acteurs beseffen dat ze niet in een hoogwaardige, artistieke productie zitten, dus al het acteerwerk wordt vet aangezet en er wordt lustig op los geschmierd. Met name Cary-Hiroyuki Tagawa, die Tsang Tung speelt, speelt heerlijk overdreven. Alleen Robin Shou, die Lui Kang vertolkt, lijkt af en toe te denken dat hij in een serieuze, epische productie speelt. De rest van de cast weet op een bekwame manier de cheesy oneliners uit te spreken. De Zwitserse Christopher Lambert, ooit een gerespecteerd acteur, laat echter een zeer slappe indruk achter. Nu is zijn spel al sinds tijden alleen maar in videovoer te zien, maar hier is hij werkelijk zeer slecht in vorm. De beste man had duidelijk weinig zin in zijn rol. Zijn acteerwerk is erg ongeïnspireerd en de Zwitser zet de slechtste acteerprestatie van de film neer. Ironisch genoeg is juist Lambert de ‘grote’ naam van de film, de publiekstrekker.
Het meeste geld is in de actiescènes gestoken en het mag gezegd worden, dat de gevechten de moeite waard zijn. Het mooie camerawerk zorgt voor een originele look. Sommige knokscènes zijn voorzien van special effects die gebaseerd zijn op bewegingen uit het videospel. In een razendsnel tempo zie vuurballen, metamorfoses, ijsschotsen en enterhaken op je tv-scherm voorbij komen. De link met de game is duidelijk, de geliefde digitale vechtersbazen hebben een rol in de film. Een feest der herkenning voor de fans van het spel. Niet alle personages uit het spel komen goed uit de verf, met name de digitale versie van Reptile komt zeer nep over. De computertechniek stond qua special effects in 1995 nog in de kinderschoenen. Bij de release van ‘Mortal Kombat’ kwamen de digitale beelden al gedateerd over. Dat deze knokfilm een redelijk budget had blijkt uit de vele special effects, waarvan het merendeel…uit de computer komt! Het gevolg is dat de productie er nep uitziet. De muziek verdient een speciale vermelding, voor de soundtrack is Metal-band Fear Factory verantwoordelijk. Met hun harde, organische mix van Metal en Industrial-muziek wordt een opzwepende muzikale omlijsting van de actie gemaakt. Vooral de theme van de film is ongekend goed. Een rauwe Techno-Rocktrack met samples uit het computerspel zorgt voor een stijgende adrenaline-spiegel.
Veel films gaan onderuit met slechte visuele effecten en een flinterdun verhaal. ‘Mortal Kombat’ niet. De kneuterige maar plezierige uitstraling is juist de redding van de prent. Een betere typering dan pulp is er niet voor wat je te zien krijgt bij deze film. Maar juist de pulpsfeer kenmerkte ook het spel. ‘Mortal Kombat’ neemt zichzelf niet serieus en het plezierige spel van de cast zorgt voor 93 minuten onbezorgd vermaak.
Frank v.d. Ven
Waardering: 2.5
Bioscooprelease: 5 oktober 1995