Música Cubana Live in Holland (2005)

Regie: German Kral | 90 minuten | documentaire, muziek | Met: Luis Frank Arias, Pedro ‘El Nene’ Lugo Martínez, Mario ‘Mayito’ Rivera, Pío Leyva

In 1999 maakte de Cubaanse muziek een ware revival door vanwege de ‘Buena Vista Social Club’. Deze band bestond uit een groep oude muzikanten die door Ry Cooder samengebracht was en vergeelde Cubaanse liederen opnieuw ten gehore bracht. Het werd een enorm wereldsucces dat zowel de Cubaanse muziek als ook Cuba in de spotlights zette. Vergeten zangers als Ibrahim Ferrer en Compay Segundo kregen op hoogbejaarde leeftijd alsnog de status van wereldster. Stap ergens een Mexicaans of Spaans restaurant binnen en je zal die avond vast wel ‘Chan Chan’ , ‘Dos Gardenias’ of het bruisende ‘Candela’ op de achtergrond horen. De kracht van deze documentaire ligt vooral ook in de sfeervolle wijze waarop regisseur Wim Wenders de oude muzikanten in de stoffige volkswijken op Cuba melancholisch portretteerde. Het succes van de documentaire resulteerde in een wereldtournee die helaas een zware tol geëist heeft. Manuel ‘Puntillita’ Licea, Compay Segundo, Rubén González en Ibrahim Ferrer zijn inmiddels allemaal overleden. Maar ze stierven in het harnas zoals hun wens was.

In het kielzog van ‘Buena Vista Social Club’ ontstonden er ineens allerlei bands die het succes verder gingen exploiteren. In dat kader werd de band ‘Musica Cubana’ opgericht. De DVD is niets meer dan een registratie van hun concert dit jaar in concertzaal 013 in Tilburg. Het concert opent met de mededeling dat de hoogbejaarde Pio Leiva vlak daarvoor een hartaanval heeft gekregen. Ook voor hem begon het succes zijn tol te eisen blijkbaar. De ‘Buena Vista Social Club’ was natuurlijk succesvol vanwege de opgedoken oude nummers, maar dankte haar charme vooral aan de opgedoken oude mannen die in de nadagen van hun lange leven op volle kracht de liederen over hun liefdes, plezier en verdriet op aandoenlijke wijze gestalte gaven. Hoe anders is dit het geval in de met de tagline -The Next Generation- aangekondigde ‘Musica Cubana’. De leadzanger (Luis Frank Arias) is een volgevreten patsertje die met foute handgebaartjes het publiek probeert te bespelen. Ibrahim Ferrer op zijn René Frogers. Het geheel wordt aangekondigd door een zwaar ordinaire kerel in een wit pak die als croupier in een illegaal casino geen gek figuur zou slaan.

Alsof dat niet erg genoeg is, is het geheel muzikaal ook nog eens zwaar ondermaats. Als ze eindelijk ‘Chan Chan’ gaan spelen, maken ze er een gênante vertoning van. De gitaar is vals als een kraai en de solo’s gaan afschuwelijk de mist in. Dit wordt geprobeerd vocaal te verbloemen door maar massaal ‘Compay Compay’ te gaan zingen. Zo wordt ook dit nummer van alle charme ontdaan. Ze presteren het ook nog om ‘Guanta namera’ te gaan zingen. Het enige wat er nog aan ontbrak was dat ze niet eindigden met ‘Olé, Olé’. Toch ook Spaans?

De enige reden waarom je deze muziek-DVD zou moeten zien, is om te ervaren hoe tenenkrommend deze smakeloze exploitatieband tekeer gaat.

Jeroen Poldermans