My Favorite Wife (1940)
Regie: Garson Kanin | 88 minuten | komedie, romantiek | Acteurs: Irene Dunne, Cary Grant, Randolph Scott, Gail Patrick, Ann Shoemaker, Scotty Beckett, Mary Lou Harrington, Donald MacBride, Hugh O’Connell, Granville Bates, Pedro de Cordoba, Jean Acker, Murray Alper, Leon Belasco, Joe Cabrillas, Bill Cartledge, Chester Clute, Franco Corsaro, Florence Dudley, Harold Gerard, Roque Guinart, Earle Hodgins, Edna Holland, Thelma Joel, Cy Kendall, Ellen Lowe, Horace McMahon, Sue Moore, Bert Moorhouse, Clive Morgan, George Noisom
Maar liefst vijf keer stapte Cary Grant in het huwelijksbootje. Maar echt lang was hij nooit gelukkig. Zijn beste tijd had hij niet met een vrouw, maar met een man. Vanaf 1933 deelde hij een huis met acteur Randolph Scott. Hoewel het vrouwelijk schoon af en aan liep bij deze twee aantrekkelijke mannen, gingen er ook geruchten over hun relatie onderling. Beide mannen hebben dit nooit ontkend noch toegegeven, hoewel Grant altijd wel stellig volhield geen homoseksueel te zijn. In die tijd was het dan ook not done om daar open voor uit te komen, maar waarschijnlijk stonden de mannen ook onder druk van hun productiemaatschappij. Die vreesde voor de marktwaarde van met name Grant, die in de loop van de jaren dertig een grote ster werd. Omdat ze hun carrière toch voor wilden laten gaan, besloten Scott en Grant hun strandhuis, dat door de roddelpers spottend tot Bachelor Hall was gedoopt, te verlaten en elk hun eigen gang te gaan. Ze bleven echter wel, tot Grants dood in november 1986, zeer goede vrienden.
Grant en Scott maakten slechts twee speelfilms samen, waarvan ‘My Favorite Wife’ uit 1940 de bekendste is. Grant speelt Nick Arden, een succesvolle advocaat en vader van twee schatten van kinderen. Zijn vrouw Ellen (Irene Dunne) kwam zeven jaar geleden om bij een scheepsramp. Dat is althans wat hij denkt. In werkelijkheid is ze springlevend, werd ze van een onbewoond eiland gered door een Portugees fregat dat haar thuisbracht en staat ze op het punt naar huis terug te keren. Er is echter een bijkomend probleem. Nick is intussen opnieuw getrouwd met de verwaande Bianca (Gail Patrick). Hij heeft haar meegenomen naar het hotel waar hij ook zijn huwelijksreis vierde met Ellen, die daar – tot grote verwarring van Nick – plotseling voor zijn neus staat. Ze is vastbesloten hem voor zich terug te winnen en gooit al haar charmes in de strijd. Nick heeft de grootste moeite om de situatie uit te leggen aan Bianca. En dan komt ineens ‘Adam’ (Randolph Scott) om de hoek kijken, de man met wie Ellen (de zichzelf ‘Eva’ noemde) zeven jaar lang haar ‘onbewoonde’ eilandje deelde…
‘My Favorite Wife’ is een volslagen ongeloofwaardige maar zeer hilarische screwball comedy van het zuiverste water. De rolprent werd geregisseerd door Garson Kanin, die toch voornamelijk bekendheid vergaarde als scriptschrijver van films als ‘Adam’s Rib’ (1949) en ‘Born Yesterday’ (1950) en die zijn regiedebuut maakte in 1938 met het prachtige ‘A Man to Remember’. Eigenlijk zou Leo McCarey de film regisseren, maar kort voordat er met filmen werd begonnen raakte hij betrokken bij een auto-ongeluk, waardoor hij niet in staat was die zware taak uit te voeren. Dat McCarey toch een flinke vinger in de pap had blijkt wel uit het feit dat hij als medeverantwoordelijke voor het script en als producent op de rol staat. Hoewel van tevoren al vaststaat dat Nick met hangende pootjes terug zal keren naar zijn eerste vrouw (want wat heeft hij in vredesnaam ooit gezien in die vervelende en onuitstaanbare Bianca?), blijft het leuk om te zien hoe de twee elkaar proberen terug te ‘veroveren’. Origineel is het allemaal niet, maar grappig des te meer!
Dat deze film wérkt, komt absoluut door de talenten van de twee hoofdrolspelers. Grant en Dunne speelden eerder samen in de door Leo McCarey geregisseerde film ‘The Awful Truth’ (1937) en zouden na ‘My Favorite Wife’ ook nog samen ‘Penny Serenade’ (1941) maken. Dunne is een fantastische comédienne die Grant uitstekend weerwerk biedt. Of het nu de ondeugende fonkeling in haar ogen is of haar sublieme komische timing, ze is een genot om naar te kijken. Ook boeiend zijn de scènes waarin een jaloerse Nick geïntimideerd is door de knappe en atletische ‘Adam’. Op een zeker moment stelt die voor een taxi te nemen, waarop Nick antwoordt: ,,Do you ride in cabs, or do you just trot alongside?” Hij zegt dit op die heerlijke droogkomische manier waarop alleen Grant dat kan. En zo zijn er meer voorbeelden van geweldige oneliners die het kijken naar ‘My Favorite Wife’ een zeer aangenaam tijdverdrijf maken. De andere acteurs spelen duidelijk tweede viool naast Dunne en Grant. Vooral Gail Patrick valt een beetje uit de toon, maar dat komt waarschijnlijk doordat haar rol niet goed is uitgewerkt.
‘My Favorite Wife’ werd genomineerd voor drie Oscars (beste art-direction, beste muziek en beste originele script) en oogstte van pers en publiek veel lof. Terecht ook, want deze film is een feest om naar te kijken. Natuurlijk is er het weinig verheffende script (waar die nominatie voor McCarey en het echtpaar Bella en Sam Spewack vandaan komt is dan ook een raadsel) en valt de geloofwaardigheid ver te zoeken, maar de hilarische dialogen en het fantastische samenspel tussen Grant en Dunne maken veel goed. Wie van Cary Grant houdt moet deze film zeker gaan kijken, want het is een van zijn grappigste werkjes. Gewoon je verstand op nul zetten en genieten maar!
Patricia Smagge
Waardering: 3.5