Nach dem Mord an Theo van Gogh (2005)

Regie: Karin Jurschick | 52 minuten | documentaire

In de Duitse documentaire (geen ondertitels!) ‘Nach dem Mord an Theo van Gogh’ van Karin Jurschick zien we de recente ontwikkelingen in Nederland (sinds de dood van Van Gogh) door de ogen van de buitenlandse pers. De Dúitse pers nog wel. Zoals een islamitische man- wiens school in brand is gestoken- opmerkt: ‘zoiets hadden we in Duitsland verwacht, maar niet hier’. Er kan door Duitsland nu eens met de vinger worden gewezen: zie je wel, die tolerantie in Nederland was maar schijn, een schertsvertoning.

De beelden waarin Theo van Gogh zelf te zien is komen van de islamitische omroep en in deze opnames noemt hij de Islam een achterlijke cultuur. Hij verwoordt zijn mening daarbij –voor zijn doen- nog redelijk genuanceerd, maar er komen ook uitspraken van Van Gogh aan de orde die te schrijnend zijn om hier te herhalen.

Veel sympathie voor Van Gogh krijg je door deze documentaire niet. De sympathie van de kijker gaat veeleer uit naar de moslima’s die nogal onwennig leren fietsen, of de islamitische vrouw die zich in wil zetten voor vrouwenrechten, zonder de koran te verwerpen, omdat zij nergens een passage kon vinden waarin letterlijk staat dat de vrouw ondergeschikt is aan de man.

Na alle ophef in Nederland over de dood van Van Gogh is het zowel interessant als verfrissend om eens een buitenlandse kijk op de situatie te krijgen. Karin Jurschick heeft tussen de interviews met de verschillende ‘kanten’ stereotype beelden van Madurodam en tulpenvelden gegooid, wat je in een Nederlandse documentaire over dit onderwerp waarschijnlijk niet snel zou aantreffen. Het is alleen lichtelijk irritant dat er over de stemmen van de Nederlanders in het Duits wordt verteld wat gezegd wordt en dat dat niet eens synchroon gebeurt.

Emy Koopman

Waardering: 3.5