Naziha’s lente (2014)

Regie: Gülsah Doğan | 90 minuten | documentaire

In de documentaire ‘Naziha’s lente’ maken we kennis met de Nederlands-Marokkaanse Naziha. Zij is op jonge leeftijd uitgehuwelijkt aan een dertig jaar oudere man. Die man bezwangerde haar tien keer en zorgde ervoor dat de jongens (negen stuks) een knetterharde mannelijke opvoeding kregen. De gevolgen laten zich raden: Naziha kon iedere week op bezoek op het politiebureau en de hulpverlening kende haar nummer uit het hoofd. Tot ze het zat was, manlief eruit schopte en zelf de opvoeding ter hand nam. Dat gaat redelijk goed, totdat de actualiteit keihard haar huis binnenvalt.

In de documentaire vertelt Naziha over haar leven en zien we hoe het er in huis aan toegaat. We volgen haar naar een kookclub, een cursus voor vertrouwenspersonen en een feest voor Amsterdamse helden. Ook zien en horen we een deel van haar kroost, vooral dochtertje Rahma, zoontje Omar en zoon Simo. Laatste woont begeleid, de andere twee wonen nog thuis.

Met de cameragenieke en vlotgebekte Naziha hebben de makers een dankbaar onderwerp te pakken. De vrouw is een volmaakte kruising tussen een warme Marokkaanse matrone en een uitgesproken Amsterdamse. Zelfs in haar taalgebruik, waarin een zin als ‘dacht ’t effe niet’ wordt gevolgd door zinnen waarin de allochtone afkomst duidelijk doorklinkt. Haar zelfkennis en volkse wijsheid zorgen ervoor dat de film nooit verzandt in medelijden of pathetiek.

Regisseuse Gülşah Doğan laat zien dat zij het vak volkomen beheerst.  De structuur van de film is helemaal volgens de regels, waarbij verleden en actualiteit elkaar perfect afwisselen. De regisseuse stelt steeds de juiste vragen, maar weet ook wanneer te zwijgen. Bovendien houdt ze de kijker bij de les, door het evenwichtig doseren van informatie en door mee te gaan met Naziha’s uitstapjes. Doğan zorgt er ook voor dat ze niet in de meest voor de hand liggende valkuil trapt. ‘Naziha’s lente’ is een hoopvolle film met flink wat humor, maar het is zeker geen goednieuwsshow geworden. Dat er  dan onverwacht een BN’er opduikt en dat de muziek iets te larmoyant is, zij de maakster vergeven.

Ongetwijfeld zullen er kijkers zijn die na afloop met de versleten beschuldiging van politieke correctheid aan gaan komen. Die het zullen hebben over een witte raaf. Maar voor mensen met ogen in het hoofd en een hart in het lijf, is ‘Naziha’s lente’ een dikke aanrader. We hopen stiekem op een vervolg.

Henny Wouters

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 28 mei 2015