Nick and Norah’s Infinite Playlist (2008)
Regie: Peter Sollett | 90 minuten | drama, muziek, komedie, romantiek | Acteurs: Michael Cera, Kat Dennings, Aaron Yoo, Rafi Gavron, Ari Graynor, Alexis Dziena, Jonathan B. Wright, Zachary Booth, Jay Baruchel, John Cho
Iedereen die wel eens een mixed tape heeft gemaakt voor een grote liefde, of heeft gekregen, zal ‘Nick and Norah’s Infinite Playlist’ kunnen waarderen. De film is een ode aan de liefde, muziek, buitenbeentjes en het nachtleven van New York.
Nick (Michael Cera) is de enige hetero in een all-gay bandje zonder drummer. Ze noemen zichzelf The Jerk-Offs, maar zijn nog naarstig op zoek naar een nieuwe naam. Nick is al een maand lang depressief nadat zijn beeldschone, maar oppervlakkige vriendin Tris (Alexis Dziena) het na een half jaar op zijn verjaardag heeft uitgemaakt. Bandleden Thom (Aaron Yoo) en Dev (Rafi Gavron), die nooit wat in de relatie hebben gezien, willen dat Nick verder gaat met zijn leven. Tris zit samen met Norah (Kat Dennings) en Caroline (Ari Graynor) op een katholieke school en maakt de mixed tapes die Nick voor haar maakt – zelfs na de beëindiging van hun relatie – belachelijk. Muziekliefhebber Norah redt deze cd’s uit de prullenbak en is erg van Nicks smaak – die ze nog nooit ontmoet heeft – onder de indruk.
Op een avond treedt de band Where’s Fluffy? op een onbekende locatie op en het is het gezamenlijke doel van deze bijna volwassen tieners dit verrassingsconcert bij te wonen. In de eerste tent heeft The Jerk-Offs een optreden. Norah vindt Nick erg leuk en na een beledigende opmerking van Tris, die met haar nieuwe vriend Gary op pad is, beweert Norah dat Nick haar vriend is, niet wetende dat hij Tris’ ex is. Wat volgt is een avond en nacht vol muziek, complicaties, voorzichtige toenaderingen, de onvermijdelijke ruzies, moeilijke keuzes en uiteindelijk romantiek.
Hoewel de plot regelmatig van toevalligheden aan elkaar hangt, en het verhaal volgens een beproefd recept in elkaar gedraaid is, maakt de chemie tussen hoofdrolspelers Michael Cera en Kat Dennings heel veel goed. Het is een genot om die twee op het scherm te zien en je moet wel van steen zijn wil je niet warm worden door de romantiek tussen de twee. De jonge acteurs slagen er zonder meer in hun kijkerspubliek mee te slepen. Ook de bijrollen zijn goed ingevuld, met Ari Graynor als uitschieter. De actrice schuwt niet zich van haar onvoordeligste kant te laten zien en is eigenlijk de hele film in min of meer beschonken staat te zien, zonder dat dat gaat irriteren. De dialogen en situaties zijn komisch zonder geforceerd te zijn en de film is vlot geschoten.
‘Nick and Norah’s Infinite Playlist’ is lief, maar niet zoetsappig en doet denken aan ‘Almost Famous’ en ‘High Fidelity’, maar ook aan de jaren zeventig klassieker ‘American Graffiti’. ‘Nick & Norah’s Infinite Playlist’ is niet perfect, maar zou desondanks wel eens de ‘American Graffiti’ van dit decennium kunnen worden.
Monica Meijer