Nightmares (1983)

Regie: Joseph Sargent | 99 minuten | horror, science fiction | Acteurs: Christina Raines, Joe Lambie, Anthony James, Clare Nono, Raleigh Bond, Robert Phelps, Dixie Lynn Royce, Lee Ving, Emilio Estevez, Mariclare Costello, Louis Giambalvo, Moon Unit Zappa, Billy Jayne, Joshua Grenrock, Gary Carlos Cervantes, C. Stewart Burnes, Andre Diaz, Rachel Goslins, Joel Holman, Christopher Bubetz, Rudy Negrete, James Tolkan, Lance Henriksen, Tony Plana, Timothy Scott, Robin Gammell, Rose Mary Campos, Richard Masur, Veronica Cartwright, Bridgette Andersen, Albert Hague, Howard R. Flynn, William Sanderson

In deze ‘Nightmares’ uit 1983 worden verschillende verhalen verteld, vier niet-gerelateerde korte verhalen met daarbinnen de nodige horrorgeoriënteerde gebeurtenissen.

Terror in Topanga

Terwijl de kettingrokende Lisa naar sigaretten op zoek is, hoort ze dat een psychopathische moordenaar uit een nabijgelegen inrichting is ontsnapt. Wanneer er ze een ontmoeting heeft met iemand die zich vreemd gedraagt is ze er zeker van dat hij de moordenaar is. Een weinig origineel, maar op diverse punten aardig vormgegeven verhaal. Dit komt door de onzekerheid die Lisa heeft of de personen die ze in alle uitgestrekte verlatenheid tegenkomt wel te vertrouwen zijn. Dit zorgt ook in meer of mindere voor een onbestemde maar duidelijk aanwezige achtergronddreiging. Wel wat onwaarschijnlijk wanneer Lisa zoveel diverse onzekere ontmoetingen aangaat en een afsluiting die qua waarschijnlijkheid ook voor wat verbetering in aanmerking komt.

Bishop of Battle

De jonge J.J. Cooney is veelvuldig in de plaatselijke automatenhal te vinden. Zijn doel is om het hoogste niveau in het spel ‘Bishop of Battle’ te halen. Wanneer hij huisarrest krijgt, sluipt hij ’s nachts het huis uit om het spel verder te spelen, maar dan ontdekt dat zijn obsessie kwalijke gevolgen heeft. Een matig verhaal en ook een dat in deze productie niet helemaal op zijn plaats lijkt. Het is niet al te boeiend te zien hoe J.J. anderen op de automaten verslaat of hoe hij een level hoger komt, hoewel J.J.’s obsessief gedrag wel goed wordt geportretteerd. In een later stadium wordt het qua spanning wat effectiever, maar het verhaal kent ook een weinig origineel en niet al te huiveringwekkend verloop van de gebeurtenissen. De lichteffecten zijn kwalitatief ook niet al te hoogstaand weergegeven.

The Benediction

De priester MacLeod heeft moeite met zijn geloof. Wanneer hij de kerk verlaat wordt op de eindeloze snelwegen in de woestijn de jacht op hem geopend door de bestuurder van een zwarte truck die zijn dood voor ogen lijkt te hebben.The Benediction is een op diverse onderdelen verdienstelijk verhaal, al zijn het weer niet bepaald originele ontwikkelingen. Geslaagd door het dodelijk kat-en-muis-spelletje dat met MacLeod wordt gespeeld en de achtervolgingen en confrontaties die er op de afgelegen en verlaten snelweg het gevolg van zijn. Ook is er een gepaste dreiging door het onvoorspelbaar gedrag van de onbekende bestuurder en doordat hij op de meest onverwachte momenten en vanuit onverwachte hoeken opduikt. Jammer alleen dat aan het gevecht tussen MacLeod en de onbekende chauffeur binnen de toch al beperkte speelduur niet meer ruimte wordt gegeven, iets dat beter had gekund wanneer MacLeods relatie overbodige geloofsperikelen minder waren uitgemeten.

Night of the Rat

Er is iets niet helemaal pluis in het huis van de familie Houston wanneer er onbestemde nachtelijke geluiden worden gehoord, er krassen worden gevonden en de boel overhoop wordt gehaald. Wanneer de huiskat dood wordt gevonden, is de conclusie dat er ratten in het huis zijn. Na het nodige onderzoek merkt een ingehuurde rattenvanger dat het probleem van de Houstons groter is dan ze dachten.Een verhaal dat in de geleidelijke spanningsopbouw met een goed gebruik van de donkere kelder en ruimtes in het huis van de Houstons effectief overkomt. Helaas is het qua speciale effecten wederom niet al te hoogdravend vormgegeven. Daarnaast zijn er in alle onnatuurlijkheid weinig geloofwaardige eigenschappen van het ongedierte in dit verhaal en een vrij teleurstellende en ondermijnende afsluiting.

De vier verschillende verhalen in ‘Nightmares’ komen inmiddels, met name aangaande de diverse speciale effecten, gedateerd en ook niet al te overtuigend over. Dit doet wel afbreuk aan het een en ander, ook omdat de verhalen op zich toch al niet al teveel van het nagelbijtende maar meer van het middelmatige soort zijn. Er zijn de nodige duidelijke verbeterpunten. Niettemin is het op diverse onderdelen aardig gedaan. De herhaaldelijke opbouw van de spanning en het vasthouden daarvan, met degelijk werk van de diverse castleden, zijn best in orde. Ook de nodige gore is aanwezig, niet al te overvloedig, maar wanneer het voorbijkomt is het toch leuk in beeld gebracht. ‘Nightmares’ is weliswaar niet altijd even overtuigend of aansprekend maar niettemin een op meerdere onderdelen aardig vormgegeven griezelfilm. Als er bij voorbaat niet al teveel van verwacht wordt, heeft ‘Nightmares’ voor de liefhebbers van het genre toch wel de nodige geslaagde momenten te bieden.

Frans Buitendijk

Waardering: 2.5