Nine 1/2 Weeks – 9 1/2 Weeks (1986)

Regie: Adrian Lyne | 112 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Mickey Rourke, Kim Basinger, Margaret Whitton, David Margulies, Christine Baranski, Karen Young, William De Acutis, Dwight Weist, Roderick Cook, Victor Truro, Justine Johnston, Cintia Cruz, Kim Chan, Lee Lai Sing, Rudolph Willrich, Helen Hanft, Michael P. Moran, Raynor Scheine, Olek Krupa, Michael Margotta

Ten tijde van de release, midden jaren tachtig van de vorige eeuw, was ‘Nine ½ Weeks’ behoorlijk controversieel. Begrijpelijk als je het in de juiste perspectieven ziet, maar tegenwoordig is de kijker wel wat gewend. ‘Nine ½ Weeks’ is zo’n film die evenals ‘When Harry Met Sally’ dankzij één bepaalde scène in de geheugens van menigeen gegrift staat. De scène waarin John (Mickey Rourke) Elizabeth (Kim Basinger) allerlei verschillende etenswaren voert, zoet, zuur, scherp, terwijl zij haar ogen dicht moet houden is overbekend. Elizabeth geeft zich zo volledig over, terwijl ze weet dat John niet altijd rekening houdt met haar gevoelens (Spaanse peper!). Het is tekenend voor de meester-slaaf relatie die het tweetal heeft.

Karakters in de bijrollen zijn letterlijk van ondergeschikt belang. Hoewel er af en toe wel iets aangestipt wordt, het bizarre gegeven dat een collega met de ex-man van Elizabeth uitgaat, of het bezoekje van Elizabeth aan schilder Farnsworth, voegt het niets wezenlijks toe. De film focust zich voornamelijk op het heden, zoals de titel ook suggereert. Al voelt het voor de kijker langer, de relatie tussen John en Elizabeth ontwikkelt zich gedurende deze negen en een halve week. Dat is ook meteen waar het aan schort in de uitvoering: de kijker kan zich, vanwege gebrekkige achtergrondinformatie over de levens van de twee, moeilijk identificeren. Over het leven van John weten we niet veel meer dan dat hij een belangrijke baan op Wall Street heeft, waar zijn onorthodoxe gevoelens vandaan komen wordt niet uitgelegd. Over Elizabeth weten we iets meer, maar het houdt niet over. Waarom haar huwelijk gestrand is bijvoorbeeld. Waarschijnlijk was het de bedoeling van regisseur Adrian Lyne om de kijker de relatie op dezelfde manier als John en Elizabeth te laten beleven; hoewel de twee zeer intens in elkaar opgaan, is dit alleen op het erotische vlak, John weet nauwelijks iets van Elizabeth en vice versa. Dat Elizabeth hier geen vrede mee heeft, is van meet af aan al duidelijk, en het is ook daarom dat je weet dat de verhouding destructief is. De film kent dan ook geen verrassend eind.

Omdat de film gebaseerd op de autobiografie van Elizabeth McNeill ligt de focus meer op haar. Het is daarom een geluk dat Kim Basinger zo weet te overtuigen in haar rol. Mickey Rourke heeft de hele film dezelfde zelfingenomen grijns en hoewel dat waarschijnlijk bij zijn karakter past, irriteert het toch. Desalniettemin is goed voor te stellen dat Elizabeth voor hem valt, ondanks alles wat hij van haar verlangt. Rourke ziet er midden jaren tachtig nog fris en jongensachtig uit, en de chemie tussen de twee acteurs is onmiskenbaar. Hoewel de film bekend staat als erotisch, valt dat nog wel mee, nog geen handjevol scènes zijn opwindend. Het is de machtsverhouding waar het om draait.

‘Nine ½ Weeks’ is stijlvol gefilmd, Lyne maakt veel gebruik van invallend zacht licht en silhouetten. De muziek valt, zelfs voor jaren tachtig normen, tegen, alleen Bryan Ferry’s “Slave to Love” en Joe Cocker’s “You Can Leave Your Hat On”, waarin Elizabeth op effectieve manier stript, zijn de moeite waard. Onderhoudend, maar na afloop overheerst het gevoel dat er meer in had gezeten. Zien als je geïnteresseerd bent in Basinger of Rourke, al hebben beiden beter werk afgeleverd, of sado-masochistische verhaallijnen (al is het recentere ‘Secretary’ dan een veel betere keuze).

Monica Meijer

Waardering: 3

Bioscooprelease: 21 augustus 1986