Ninja Assassin (2009)

Regie: James McTeigue | 99 minuten | actie, drama, thriller, misdaad | Acteurs: Naomie Harris, Rain, Sung Kang, Randall Duk Kim, Rick Yune, Ben Miles, Shô Kosugi, Togo Igawa, Guido Föhrweißer, Stephen Marcus, Yuki Iwamoto, Numan Acar, Richard van Weyden, Kylie Goldstein, Hoang Dan-Vu, Eleonore Weisgerber, Wladimir Tarasjanz, Thorston Manderlay, May Scheffel, Alexander Yassin

De film begint meteen goed met maffiosi die aan stukken gehakt worden door een vrijwel onzichtbare ninja uit de clan van het Zwarte Zand. Stukken staaldraad snijden (halve) hoofden weg en ledematen worden moeiteloos van de romp verwijderd. Onschuldige omstanders moeten er ook aan geloven, niemand mag als getuige achter gelaten worden. De kijker is gewaarschuwd: ninja’s bestaan en ze zijn dodelijk!

Deze introductie is voorspelbaar maar biedt de kijker waar deze voor komt: bloederige actie. Daarna zakt het tempo wat in. In alle rust worden verschillende verhaallijnen uitgelegd en personages worden geïntroduceerd. Zo zijn er meerdere terugblikken naar hoe Lord Ozunu (Sho Kosugi) de weeskindertjes met harde hand opvoedt tot ninja’s, waaronder Raizo (Rain) en Kiriko (Anna Sawai). Nadat Kiriko ontsnapt is en dit moet bekopen met de dood, vlucht Raizo. Daarnaast zien we een volwassen Raizo die ontsnapt is aan zijn leven getraind als huurmoordenaar maar nog iedere dag op zijn hoede is omdat niemand de clan levend mag verlaten. In Berlijn komt de Europolmedewerkster Mika (Naomi Harris) achter het bestaan van de ninjaclans. Zij legt het verband tussen de ninja’s en vermoorde kopstukken. Zelfs het onduidelijke verhaal van de vorige Europolonderzoeker die hier per toeval op stuitte, komt redelijk uitgebreid aan bod. Wat er nou precies is gebeurd kan zelfs zijn vrouw niet vertellen maar ze heeft wel bewijsstukken die tot die tijd achtergehouden waren. Terwijl Mika zich steeds meer in de ninja wereld graaft en zo haar eigen dood op zich afroept, komt Raizo erachter dat hij niet langer kan vluchten voor zijn moordlustige ex-clanleden. En daar komen de verhaallijnen samen en kan de actie eindelijk beginnen. Mika en Raizo vluchten na de eerste aanval van de ninja’s maar een confrontatie kan niet uitblijven.

Actiefilms met een wraakcomponent werken altijd het beste. Personages reageren ongeremd hun frustraties af met pistolen, zwaarden of met de blote vuisten. Heerlijk. Van ‘Ninja Assassin’ verwacht je niet anders met ninja Raizo die zich wil wreken op zijn voormalig meester Ozunu voor het doden van zijn enige en dierbare jeugdvriendin Kiriko. En met de Wachowski broers (‘Matrix’ trilogie) als producers – naast Joel Silver (‘Lethal Weapon’ en ‘Die Hard’ films) – verwacht je een portie intensieve vechtscènes die je dan ook voorgeschoteld krijgt, onder een dikke laag bloed.

In ‘Ninja Assassin’ zijn de ninjas niet alleen maar geniepige mannetjes in strakke pakjes. McTeigue wilde het ninjagenre naar een hoger niveau tillen en maakte hierbij dankbaar gebruik van het de ervaring van de stuntpartners Chad Stahelski en Dave Leitch, ook verantwoordelijk voor de ‘The Matrix’ films en McTeigues regiedebuut ‘V for Vendetta’. Gekozen werd voor een mix tussen van verschillende oosterse vechtsporten zoals het Japanse Ninjutsu, Chinese Wushu en het Thaise Krabi-Krabong (zwaardvechten). Ondanks dat de camera trucs werden verbannen om het rauwe actiewerk in beeld te krijgen, werd er niet bewust gekozen voor realisme. Het moest over the top en dat is zeker gelukt met al dat rondspuitende bloed. Toch is ‘Ninja Assassin’ iets verfijnder dan alleen maar vechten en bloed. Om de ninja’s niet rond te laten sluipen zoals in zoveel standaard ninjafilms en series, is parkour geïntroduceerd. Deze, van oorsprong Franse, loopdiscipline laat de ninja’s meest effectief van punt A naar B gaan: in een directe lijn soepel bewegend onder, over of langs alle obstakels. Dit is prachtig verwerkt in een van de leukste scènes van de film als Rain achtervolgd wordt op een drukke weg in Berlijn en hij en zijn belagers zich al vechtend over en langs rijdende auto’s manoeuvreren. Ergens doet je dat denken aan de snelweg scène van ‘The Matrix Reloaded’: ook actie in een omgeving die extra gevaar creëert.

Dat McTeigue voor een knallende opening heeft gekozen is leuk. Dat hij de spanning dan laat zakken en rust in de film aanbrengt zodat de actie daarna extra hard binnenkomt, is ook geen onbekend trucje. Maar helaas heeft McTeigue de rust iets te lang bewaard waardoor de actie pas komt als je de interesse net verloren bent. Als hij minder diep op de personages was ingegaan in het eerste deel, was het eerder tot een climax gekomen. De tegenstelling hiertussen is dan ook heel groot. In het tweede (actie)gedeelte van de film wordt bijna geen woord gezegd en als er al woorden vallen zijn het suffe oneliners, kreten of commando’s. Er is geen plaats voor dialogen en als de karakters al met elkaar communiceren komt dit zo misplaatst over dat het lachwekkend is.

‘Ninja Assassin’ had meer kunnen zijn dan dat het nu is en daarmee neigt de film – ondanks alle extra energie gestoken in de vechtscènes en extreem bloederige actiemomenten – meer naar een doorsnee actiefilm. Maar dan wel eentje met een originele inslag: ninja’s! Voor de liefhebber is het puur vermaak en voor wie zich niet al te druk maakt verder is het overwegend toch gruwelen, lachen en genieten.

Barbara Plasmans

Waardering: 3

Bioscooprelease: 3 december 2009