No Direction Home (2005)

Regie: Martin Scorsese | 208 minuten | muziek, documentaire | Met: Bob Dylan, J.F. Rolzen, Dick Kangas, Liam Clancy, Tony Glover, Paul Nelson, Allen Ginsberg, Dave van Ronk, Maria Mulduar, John Cohen, Bruce Langhorne, Mark Spoelstra, Suze Rotolo, Izzy Young, Mitch Miller, John Hammond, Pete Seeger, Mavis Staples, Artie Mogull, Harold Leventhal, Joan Baez, Peter Yarrow, Bob Neuwirth, D.A. Pennebaker, Al Kooper, Bob Johnston, Mickey Jones

‘No Direction Home’ is een intelligent in elkaar gezette documentaire over een van de meest ongrijpbare figuren uit de Amerikaanse popgeschiedenis. Scorsese vertelt Dylans muzikale levensverhaal door middel van interviews met de muzikant zelf en vrienden en kennissen van Dylan waaronder Joan Baez, Allen Ginsberg en documentairemaker D.A. Pennebaker die in 1967 de film ‘Don’t Look Back‘ over Dylan maakte.

Dylan noemt zichzelf een muzikale ontdekkingsreiziger en deze documentaire kan gezien worden als een muzikale ontdekkingsreis door het leven van deze legendarische muzikant. De film geeft een zeer compleet beeld van Dylans professionele leven in de jaren 60. Alle ijkpunten uit zijn carrière zitten erin; van zijn opkomst in het folkcircuit tot het moment dat hij een groot deel van zijn originele fans van hem vervreemdt wanneer hij elektrisch versterkt gaat spelen. Net zoals dat in zijn carrière het geval is, speelt deze periode een belangrijke rol in de film. De titel ‘No Direction Home’ is ontleend aan een tekstregel uit Dylans hit ‘Like a Rolling Stone’. Dit nummer was Dylans eerste rock hit en wordt nog steeds gezien als een van zijn meest belangrijke nummers. ‘Like a Rolling Stone’ wordt gebruikt als rode draad in de film en staat symbool voor de breuk tussen Dylan en zijn oude publiek en de manier waarop Dylan zijn eigen weg bewandelt binnen de muziekindustrie.

Scorsese heeft met ‘No Direction Home’ een ijzersterke documentaire afgeleverd waarin een unieke kijk wordt gegeven in het creatieve proces van Bob Dylan en de bronnen waaruit hij zijn inspiratie haalt. Daarbij is het interessant om de doorgaans cameraschuwe Dylan zo uitvoerig aan het woord te zien. De unieke archiefbeelden, interviews met mensen die Dylan goed hebben gekend en het complete beeld dat deze film geeft van zijn carrière in de jaren zestig maakt deze documentaire tot een absolute musthave voor liefhebbers van deze muzikant. Maar ‘No Direction Home’ is meer dan een documentaire over Bob Dylan alleen, het is ook een film over de muziekscene in de roerige jaren zestig in de Verenigde Staten en de invloed van de tijdsgeest op de muziek in deze periode, waardoor hij ook voor mensen die niet van Dylan houden toch zeker het bekijken waard is.

Sylvia Bakker