No Way Out (1987)

Regie: Roger Donaldson | 114 minuten | misdaad, thriller | Acteurs: Kevin Costner, Gene Hackman, Sean Young, Will Patton, George Dzundza, Howard Duff, Jason Bernard

‘No Way Out’ is één van de hoogtepunten uit de carrière van Kevin Costner. Razend spannend, met een geloofwaardige hoofdpersoon en een klassieke scène. Wie kent ze niet, de beelden van de limousineseks, wanneer commander Tom Farell even in de voetsporen van zijn hoogste superieur treedt? Een sleutelmoment in de film.

Of Farell in een val is gelokt of slechts door het lot getroffen blijft tot het einde onduidelijk. Hij wordt aan ons geïntroduceerd als ruwe bolster, blanke pit. Hem moet je niet piepelen; hij heeft zijn matrozenpak zelfs op kantoor liggen. Zijn belangrijkste tegenstrever in ‘No Way Out’ is Scott Pritchard (Will Patton), een geniepige stropdas met de oogopslag van John Malkovich. Water en vuur dus en dat wordt goed uitgewerkt door regisseur Roger Donaldson. Beide ambtenaren zijn loyaal aan hun baas, maar de principes van Farell staan tegenover de trucs van Pritchard. Langzaamaan raakt Farell steeds meer geïsoleerd op het Pentagon, een ontwikkeling waarmee Pritchard zeer gebaat blijkt te zijn. Persoonlijke wrok vermengt zich met een belangenstrijd op hoog niveau, waarin defensieminister David Brice en zijn minnares Susan Atwell slechts een bijrol spelen, al zijn zij wel de oorzaak van alle ellende.

Kevin Costner kan gloriëren, omdat hij de ideale man is voor dit soort rollen. Seksuele bravoure  hoewel niet zo uitgesproken als bij Richard Gere  speelt daarin een belangrijke rol. Bij Costner is het natuurlijk; zeker geen trucje. Die bravoure is essentieel in ‘No Way Out’, omdat het de keten van gebeurtenissen in gang zet en een zekere drive is in Costners spel.

Als je hem ziet acteren vraag je je af wat hij in de jaren negentig in romantische rollen en spektakelstukken als ‘Waterworld’ heeft gezocht. De Willis-route was waarschijnlijk niks voor hem geweest, maar een langdurige carrière als serieuze actieheld had er toch wel ingezeten. Je vertrouwt hem sowieso, al wordt er in ‘No Way Out’ een  mislukte  poging gedaan enige dubbelzinnigheid in zijn rol te leggen. Maar dat hoeft toch allemaal niet; je wilt gewoon dat hij uiteindelijk aan het langste eind trekt.

Eerst nog even flink zweten en de suspense is groot. Bijna raken we zelf verstrikt in het web van intriges, van collectieve en individuele belangen, maar Tom Farrell houdt zijn en ons hoofd koel. De rol van de minister blijft vaag, maar de powerplay op het Pentagon en het bijbehorende eindspel maken dat meer dan goed.

Jan-Kees Verschuure

Waardering: 4

Bioscooprelease: 21 april 1988