Obsession (1976)
Regie: Brian De Palma | 98 minuten | drama, thriller, misdaad | Acteurs: Cliff Robertson, Geneviève Bujold, John Lithgow, Sylvia Kuumba Williams, Wanda Blackman, J. Patrick McNamara, Stanley J. Reyes, Nick Kreiger, Stocker Fontelieu, Don Hood, Andrea Esterhazy, Thomas Carr, Tom Felleghy, Nella Simoncini Barbieri, John Creamer
Regisseur Brian De Palma is een Hitchcock-fanaat. Van de schemerige sfeer tot de prachtige muziek van Bernard Herrmann en het thema van de film is het Hitchcock dat de klok slaat. Het meest geuite kritiekpunt op ‘Obsession’ is dan ook dat het een totale rip-off zou zijn van de Hitchcock-klassieker ‘Vertigo’. Niettemin heeft De Palma ook zijn eigen fans die bij hoog en laag beweren dat de invloed van de oude meester wel degelijk voelbaar is, maar dat ‘Obsession’ meer plotwendingen kent dat Hitchcock ooit in een film zou durven stoppen. De waarheid ligt zoals altijd ergens in het midden, maar feit is dat scenarioschrijver Paul Schrader scheutig geweest is met de verrassingen.
Zo blijft aanvankelijk de vraag onbeantwoord wie erachter de (eerste) ontvoering zat en waarom ze juist Courtland uitkozen. Deze spanning blijft rustig doorkabbelen op de achtergrond als de kijker deelgenoot wordt van de nieuwe romance die ontstaat tussen Courtland en Sandra, de look-alike van zijn vrouw een dubbelrol van Geneviève Bujold.
Dat de kijker vanuit de synopsis reeds op de hoogte is van het noodlot dat gaat volgen, maakt de spanningsboog daarbij alleen maar strakker. De nog aanwezige vraag waarom? wordt namelijk aangevuld met wanneer? . Wat in ieder geval duidelijk is, is de ongezonde obsessie die Courtland heeft voor zijn overleden vrouw Elizabeth. Een obsessie waarin ook Sandra meegezogen wordt. Een poging van zakenpartner Robert Lasalle (John Lithgow) om Courtland met een psychiater te laten praten werkt slechts averechts en verwijdert hem verder van de werkelijkheid. Hij wil uit de zaak stappen en besluit diezelfde avond nog in het huwelijk te treden.
Wanneer Courtland na zijn huwelijksnacht ontwaakt, treft hij Sandra’s bed leeg. Hij ziet deze nieuwe ontvoering als een tweede kans: hij moet en zal alles in het werk stellen om te zorgen dat hij zijn geliefde terugkrijgt. Maar misschien heeft Courtland wel minder grip op de gang van zaken dan hij denkt.
De ontsluiting van het plot mag verrassend genoemd worden, maar houdt de kijker niet per sé aan zijn stoel gekluisterd. Dat komt door het grote euvel van deze film: het gemak waarmee de gebeurtenissen elkaar opvolgen. Courtland ziet in Florence een meisje dat op zijn overleden vrouw lijkt en versiert haar in no time. Hij blijft even een paar dagen in Florence en pikt haar moeders begrafenis mee om vervolgens te gaan trouwen in New Orleans. Natuurlijk, een film kan niet alle pietluttige details in beeld brengen én spannend zijn, maar net als in de strijd tussen de tegenstanders en de fans van De Palma is ook hier een tussenweg mogelijk. Dit alles neemt niet weg dat ‘Obsession’ een onderhoudende film is met een zeer goede rol van Cliff Robertson als de gekwelde Courtland. Tevens is deze film een aanrader voor alle fans van de muziek van Bernard Herrmann.
Boudewijn de Boe