Omar (2013)

Regie: Hany Abu-Assad | 96 minuten | drama, thriller | Acteurs: Adam Bakri, Wafaa Aon, Jehad Abu Assal, Leem Lubany, Waleed F. Zuaiter, Samer Bisharat, Marwa Dawood, Donna Hawa, Eyad Hourani

De Nederlands-Palestijnse regisseur Hany Abu-Assad  heeft met ‘Paradise Now’ (2005) de laatste vaderlandse Oscar-nominatie op zak. De film vertelt over twee jonge Palestijnen die zich op een zelfmoordaanslag voorbereiden die hen tot martelaar van het volk zouden maken. Abu-Assads nieuwste film, ‘Omar’, volgt eenzelfde stramien in thematiek.

De gelijknamige hoofdpersoon van ‘Omar’ is een vrij gewone jongeman wiens leven in dienst staat van zijn geheime ontmoetingen met zijn grote liefde Nadja en het contact met zijn jeugdvrienden Tarek en Amjad. Dat hij daarvoor herhaaldelijk met gevaar voor eigen leven over de scheidingsmuur tussen Israël en Palestina moet klimmen, zegt wat over de oneindige toewijding en trouw die hij jegens zijn naasten voelt. Wanneer de drie bondgenoten als teken van verzet een aanslag plegen op soldaten van de bezettende macht, waarbij een dode valt, loopt de boel zodanig uit de hand dat Omar wordt opgepakt en vastgezet. De Israëlische militaire politie, vastberaden om de moordenaar van de dode soldaat te vinden, zet Omar in om de waarheid te achterhalen. Daaruit ontstaat een vernuftig kat-en-muisspel waarbij zijn trouw, overtuiging en eergevoel op het spel staan.

Het knappe aan ‘Omar’ is dat de film nergens té geëngageerd wordt. Abu-Assad lijkt nadrukkelijk niet te veel politieke stelling te willen nemen maar op een objectieve manier van de zijlijn mee te kijken. Daardoor behoudt de film een naturel karakter, dat mede gevoed wordt door het acteerwerk. Debuterend acteur Adam Bakri overtuigt in de rol van Omar als een sympathiek karakter dat door zijn opvattingen op een soepele maar geloofwaardige manier het verhaal leidt. Ook de andere hoofdrollen worden gespeeld door beginnende, onbekende acteurs. Het geeft allemaal een interessante, neutrale blik van het leven in de Palestijnse nederzettingen en de verstandhouding van de inwoners met de Israëliërs. En, misschien belangrijker, geeft het inzicht in de onderlinge relaties van de Palestijnen zelf. Want ook in de Westoever praten de mensen aan tafel over voetbal, kijken ze naar Amerikaanse films en worden ze verliefd. Het nadeel is wel dat de innerlijke psychologische strijd tot het einde toe op afstand blijft.

‘Omar’ ziet er knap uit. De zonovergoten belichting staat in een mooi contrast met de vele schaduwpartijen van de nederzettingen met al hun smalle steegjes. De frequente achtervolgingen zijn daar een welgevormd voorbeeld van. Het zorgt voor een mooie diepgang die daardoor nooit vervelen gaat. Het camerawerk is strak, wat eveneens als gevolg heeft dat de toeschouwer op een objectieve manier met de gebeurtenissen meekijkt in plaats er zelf deel van uit te maken. Het is misschien allemaal wat conventioneel, maar dat misstaat niet bij de liefdesvertellingen van de film.

‘Omar’ is volledig gefinancierd en geproduceerd aan de Palestijnse kant van de grens. Ook crew en cast zijn compleet Palestijns. Voor een kleine staat als Palestina is het daarom een zeer aardige prestatie om met deze coherente film voor de dag te komen. Veel daarvan komt op het conto van regisseur Abu-Assad, die met ‘Omar’ zijn status meer dan waar maakt.

Wouter Los

Waardering: 4

Bioscooprelease: 21 november 2013
VOD-release: 10 april 2014
DVD-release: 10 april 2014