On the Other Side of the Tracks – De l’autre côté du périph (2012)

Regie: David Charhon | 95 minuten | actie, komedie, misdaad | Acteurs: Omar Sy, Laurent Lafitte, Sabrina Ouazani, Lionel Abelanski, Youssef Hajdi, Maxime Motte, Léo Léothier, André Marcon, Zabou Breitman, Patrick Bonnel, Roch Leibovici, Rebecca Azan, Tchewk Essafi, Patrick Kodjo Topou, Samuel Goreini, Zohra Benali, Mahamadou Sangaré, Xavier Lemaître, Claudine Delvaux, Laurent Berthet

Je hebt toffe actiefilms met memorabele karakters en je hebt films die daar graag op willen lijken en heel erg hun best doen, maar jammerlijk falen. Wat daar vaak vooral debet aan is, is dat ze wel voortdurend refereren aan hun grote voorbeelden, maar in alle truukjes die ze proberen over te nemen volstrekt niet door lijken te hebben waarom ze in een goede film wél werken en in een slap aftreksel niet. Snapt u al een beetje welke kant het opgaat met ‘On the Other Side of the Tracks’?

De film verhaalt over een complot in Parijs waar belangrijke zakenlieden en vakbondsbestuurders bij betrokken zijn. Iets met geld, sex, vrouwen en macht, maar toch vooral geld. Agent Ousmane Diakhité (Omar Sy), actief in de verpauperde buitenwijken, is iets op het spoor met illegale gokpraktijken waar een paar hotemoten bij betrokken zijn. Wanneer de vrouw van een vakbondslid dood gevonden wordt in zijn wijk, komt hij in contact met de gesjeesde rechercheur François Monge (Laurent Lafitte). Die moet eerst niks van Diakhité hebben, maar wordt op slinkse wijze tot hem veroordeeld. Een nieuw duo à la ‘Lethal Weapon’ lijkt geboren.

Maar het ligt er te dik bovenop. Al is het alleen al omdat Diakhité zelf al zijn helden loopt aan te halen, met als pijnlijk opzichtige aandachtstrekker zijn ringtone: het themaatje Axel F. uit ‘Beverly Hills Cop’. Dit zijn geen grappige verwijzingen meer, dit is gewoon luiheid, een gebrek aan ideeën. Wat ook luiheid is (of wellicht gewoon onvermogen): de volstrekt kromme karakterontwikkeling. Als Diakhité en Monge elkaar ontmoeten, is laatstgenoemde een hautain haantje, iemand die niks van zijn collega uit de buitenwijken moet hebben. Maar hij slikt vervolgens praktisch alles wat Diakhité doet, tot in het absurde aan toe. Zodat het script willekeurig alle kanten op kan gaan, net wat het makkelijkst uitkomt.

En dat script is toch al aardig rommelig. Ogenschijnlijk bedoeld om de grote verschillen tussen het chique gedeelte van Parijs en de banlieus, de buitenwijken, aan de kaak te stellen, blijft de film toch vooral hangen in platitudes. Waarvan de voornaamste is: mensen van beide kanten van de snelweg moeten niets van elkaar hebben. Punt. En dan moet het grappig zijn dat Diakhité de wereld van de rijken binnenwalst. Beter bekijk je Omar Sy dan in ‘Intouchables’, waarin hij niet alleen veel beter uit de verf komt, maar waarin de humor tenminste echt om te lachen is. Verder dan wat ongemakkelijk gegniffel kom je waarschijnlijk niet bij ‘On the Other Side of the Tracks’.

Maar goed, dom vermaak doet het doorgaans prima op een regenachtige dag. En als je dan om een film verlegen zit, kun je het echt wel slechter treffen. Hoewel rommelig en te weinig komisch, heeft ‘On the Other Side of the Tracks’ best zijn momenten. Memorabel zijn ze echter geen van allen. Zelfs niet de undercoverscène in een luxe sextoko waar het wemelt van de oude mannenbillen. Een gemiste kans dus.

Wouter de Boer

‘On the Other Side of the Tracks’ verschijnt dinsdag 6 augustus 2013 op DVD en blu-ray.