Once a Thief (1996)

Regie: John Woo | 92 minuten | actie, misdaad | Acteurs: Sandrine Holt, Ivan Sergei, Nicholas Leo, Robert Ito, Michael Wong, Jennifer Dale

‘Once a Thief’ begint sfeervol met een danswedstrijd in Hong Kong. Een aantal personages vallen op in de menigte: een knappe, Aziatische vrouw, een jongensachtige, Amerikaanse vent en een serieuze, Aziatische man. Zij zijn Li Ann, Mac en Michael. Li Ann danst met haar partner tot charmeur Mac tussenbeide komt en haar partner ruw aan de kant duwt. Terwijl het nieuwgevormde koppel verder danst sluipt Michael kalm een verboden ruimte in. Duidelijk wordt dat dit een team van dieven is, dat hier aan het werk is. De afleiding in de danszaal tijdens de wedstrijd symboliseert op een mooie manier de stijl van dit dieventrio: soepel, stijlvol en sexy.

Ondanks deze boeiende introductie gaat de film helaas erg teleurstellend verder. Het verhaal verloopt veel te vlug. Het ‘echte’ verhaal, waar de rest van de film om zal draaien, komt pas later en de regisseurs jagen een heleboel gebeurtenissen er binnen de kortst mogelijke tijd door heen. Als gevolg hiervan hebben we binnen twintig minuten al meerdere liefdesverklaringen gehad alsmede het dramatisch uiteenvallen van de groep. Hierdoor komen de verhoudingen tussen Li Ann, Mac en Michael erg vreemd over. Wat verder opvalt is dat de regisseurs na bijna iedere zin een stilte laten vallen die ondersteund wordt met een dramatisch deuntje en een close-up van het gezicht van degene die aan het woord is. Hierdoor heeft de film meer weg van een soap serie dan van een serieuze productie.

Ondanks dat ‘Once a Thief’ op veel manieren tegenvalt, zitten er wel degelijk geinige en slimme details in deze film die ervoor zorgen dat je je aandacht erbij houdt en je geïnteresseerd blijft. Zo maken de regisseurs op een leuke manier gebruik van witte en rode rozen om de strijd om Li Ann weer te geven als Mac het wederom op moet nemen tegen een nieuwe aanbidder van de Aziatische schone.  Regisseur John Woo, geen kleine naam als het gaat om martial arts in films, stelt de kijker wat dat betreft niet teleur. In ‘Once a Thief’ zitten veel acrobatische kunsten, heftige vuurgevechten met veel rondvliegende vonken en puin. Er speelt echter geen muziek tijdens de vechtscènes wat een ietwat statisch karakter veroorzaakt, maar ze blijven zeker vermakelijk.

Deze positieve kanten aan de film wegen helaas niet op tegen de negatieve punten. Zo zijn het camerawerk en het geluid van een kwaliteit die doet denken aan een homevideo. Het camerawerk is vaak beverig, vooral bij het inzoomen en het geluid doet vermoeden dat iedere scène opgenomen is in een loods. Zelfs tegen het einde van de film als het verhaal, dat toch best slim in elkaar zit, begint te boeien blijven die kleine dingen storen. Daarbij komt uiteindelijk veel te veel de nadruk te liggen op het feit dat alle mannelijke hoofdrolspelers achter Li Ann aanzitten zodat de film veel weg heeft van een uit de hand gelopen en agressieve ‘There’s Something about Mary’.

Redactie Cinemagazine

Waardering: 2