Op zoek naar de kerstman – The Search for Santa Paws (2010)

Regie: Robert Vince | 92 minuten | avontuur, familie | Acteurs: Richard Riehle, Bonnie Somerville, John Ducey, Kaitlyn Maher, Madison Pettis, Danny Woodburn, Reese Alexander, Wendi McLendon-Covey, Kathryn Kirkpatrick, Bill Cobbs, Chris Coppola, Michelle Creber, Patrika Darbo, Pete Gardner, Jen Halley, G. Hannelius, C. Ernst Harth, Eric Keenleyside, Alex Kliner, Nicole Leduc, Amber Lewis, Tom McBeath, Jonathan Morgan Heit, Peter New, Mark Parr, Mikey Post, Nathan Smith    

‘Op zoek naar de Kerstman’ (‘The Search for Santa Paws’) is een vervolg op ‘Santa Buddies’ (2009), maar eigenlijk is het een prequel, omdat het verhaalt over de oorsprong van de vriendschap tussen de kerstman en Santa Paws. Dat de gebeurtenissen zich dan in de huidige tijd afspelen is wel wat vreemd: je verwacht eerder dat het verhaal minimaal tientallen jaren eerder plaatsvindt. Waar het rommelige ‘Santa Buddies’ propvol weliswaar schattig bedoelde pratende puppies zat, komt de hondenliefhebber in ‘Op zoek naar de kerstman’ minder aan zijn trekken. Toch, of waarschijnlijk daarom, is deze film beter te verteren.  Op de Noordpool viert de Kerstman zijn 1600ste verjaardag. Wanneer hij bericht krijgt dat zijn oude kameraad meneer Hucklebuckle, een speelgoedverkoper in New York, is overleden, is hij erg verdrietig. Meneer Hucklebuckle heeft hem echter nog wel een bijzonder cadeautje gegeven, dat zijn advocaat hem toestuurt: een wit speelgoedhondje, dat door de magie van de kerstman tot leven wordt gewekt en meteen kan praten. De kerstman belooft het hondje, dat hij Pootje noemt (Paws), altijd vrienden te zullen blijven.

Ondertussen komen in New York James, de kleinzoon van meneer Hucklebuckle (John Ducey), en diens echtgenote Kate (Bonnie Somerville) een kijkje nemen in de oude speelgoedwinkel. Omdat zij zelf in L.A. wonen, waar James een goedlopend accountantskantoor runt, voelen ze in eerste instantie weinig voor de zaak. Maar voor ze het pand kunnen verkopen, moet het eerst een kerstmis met winst gedraaid hebben, aldus een regel in het testament. Verbaasd over deze eis, maar zonder andere opties, besluiten James en Kate het toch maar een kans te geven.  In de derde verhaallijn maken we kennis met het weeskindje Quinn (Kaitlyn Maher), die haar intrek neemt in een weeshuis waar een strenge directrice de scepter zwaait. De kleuter raakt bevriend met de oudste wees: de ongeveer twaalf jaar oude Wilhelmina “Will” (Madison Pettis), een meisje dat door haar lange verblijf in het tehuis alle hoop op een gelukkige toekomst heeft laten varen. De directrice is er een zoals je ze alleen nog in sprookjes tegenkomt: ze stopt kinderen die zich niet aan haar regeltjes houden gewoon een nachtje in de kelder, waar ook de verbrandingsoven staat: daar verdwijnt alles in waar de kids van houden, zoals een pop van de kleine Janie.

De kerstman is inmiddels met Pootje in New York aangekomen om er alvast wat ‘kerstigs’ te doen. Bij een aanrijding raakt hij niet alleen zijn tas met kleding kwijt (wordt gestolen door een zwerver), tot overmaat van ramp lijdt hij ook aan geheugenverlies en verliest hij Pootje uit het oog. Gelukkig komt hij nog redelijk goed terecht als hij bij de speelgoedwinkel Hucklebuckle een baan als… kerstman krijgt. De zaken lopen voorspoedig, maar mevrouw Kerstman raakt wel erg bezorgd als ze niets meer van haar echtgenoot noch van Pootje verneemt. De hoofdelf Eli gaat samen met hondje Eddy op zoek naar de kerstman én Pootje. De weesjes worden er ook bij betrokken en uiteindelijk komen alle verhaallijntjes bij elkaar.

Wat vooral opvalt aan ‘Op zoek naar de kerstman’ (de Nederlandse titel dekt de lading veel beter dan de originele, er wordt immers maar een klein deel van de film gezocht naar Pootje) is de grote hoeveelheid personages die geïntroduceerd wordt. Het is best moeilijk voor de kleintjes om dat allemaal te volgen. Dankzij deze hoeveelheid aan karakters is er geen enkel personage dat er echt uitspringt of waar we echt om gaan geven. Maar toegegeven, hoe stereotypisch ook: de scènes waarin James en Kate hun speelgoedwinkel proberen te bestieren zijn wel leuk, mede dankzij de charismatische uitstraling van Bonnie Somerville. Een zo mogelijk nog groter cliché wordt door de geschiedenis van de weeskindjes gevormd, waarbij niet geschuwd wordt het dramatische van het verhaal op alle mogelijke manieren te benadrukken. Toch zorgen ook hier enkele fragmenten (zelfs de muzikale!) voor vermaak, hoewel het acteerwerk van de kindjes nergens overtuigt. Net als ‘Santa Buddies’ is dit vervolg erg rommelig, maar de verschillende plotlijntjes worden wel netjes aan elkaar geknoopt. Aan de special effects schort ook het een en ander, maar de film oogt wel kleurrijk en is met iets meer zorg afgewerkt dan de voorloper. Zeker geen kerstklassieker, maar voor een verloren middag in de kerstvakantie nog best te doen.

Monica Meijer